Αβούρης Μιχάλης

Γυναίκες

 

Γυναίκες που καπνίζουν δύο – δύο,

σε καφενείο επαρχιακό,

την αίσθηση μου δίνουνε του κρύου,

και δεν αντέχω πια να τις κοιτώ.

 

Πόσο θα έχουν στερηθεί τ’ αντρίκια χάδια,

και κάθονται έτσι απέριττες στεγνές,

ενώ μπροστά αχνίζει ο καφές,

κι έξω κυλάνε ανούσια τα βράδια.

 

Κι αυτές καπνίζοντας δύο – δύο σιωπηλές,

απόμακρες βιώνουν κάποιο ψέμα,

ενώ περνάνε σαν τα τραίνα οι εποχές,

κι αυτές γερνάνε δίχως του έρωτα το βλέμμα.

 

Αυτές θα ήθελα μια μέρα αν μπορούσα,

να τις αγκάλιαζα απ’ τους ώμους τρυφερά,

και μία – μία ν’ αργοφιλούσα,

μήπως τους δώσω λίγη του έρωτα χαρά.

 

Μιχάλης Αβούρης

Από την ποιητική συλλογή

«Γυναίκα η αρχή και το τέλος»