Ελεύθερη Άποψη..ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΙ ΚΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΨΥΧΗΣ
Ανέκαθεν υπήρχαν εκείνοι, που αντί να εργασθούν πάνω στη γη την ευλογημένη, προκειμένου να τους θρέψει, έψαχναν έτοιμο πλούτο στα σπλάχνα της. Τυχοδιώκτες, πάσης φύσεως αλιτήριοι, δεν δίσταζαν να συλήσουν ακόμα και εκείνες, τις τελευταίες κατοικίες νεκρών, προκειμένου να αποσπάσουν πολύτιμα αντικείμενα.
Ήλθαν εποχές, που το σκοτάδι της μεγάλης πνευματικής νύχτας, κάλυψε τα πάντα. Όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο τελευταίος Ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων, Νεστόριος, λίγο πριν τη θανάτωσή του από φανατικούς (υποτίθεται χριστιανούς). Ο πνευματικός φάρος της μεγίστης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, το καύχημα της σπουδαίας τελευταίας Ελληνίδας βασίλισσας Κλεοπάτρας, είχε ήδη ισοπεδωθεί σε κατακαμένα ερείπια. Η ευφυής και μορφωμένη Ελληνίδα βασίλισσα Κλεοπάτρα, ταυτίσθηκε από «ηθικούς» με τη σαγήνη και την πορνεία… Εκατομμύρια πάπυροι είχαν γίνει στάχτες κι η ανθρωπότητα, είχε ολισθήσει στο επιστημονικό σκότος του μεσαίωνα. Λέπρα και χολέρα, σκοτείνιασαν τη μέρα, όπως ακριβώς είχε προλαλήσει, ο Νεστόριος από το ικρίωμα του θανάτου, όταν οι ορδές του μισθοφόρου Αλάριχου, αφού κατέκαυσαν τα ιερά στην Ελευσίνα, θανάτωσαν το ιερατείο.
Προκειμένου να αποκτηθούν στοιχειώδεις γνώσεις ανατομικής, οι μελετητές του 16ου, 17ου -18ου αιώνα, έπρεπε πλέον, να αγοράζουν παράνομα, πρόσφατα ενταφιασθέντα πτώματα.
Την εποχή εκείνη, κύρια πηγή του προς μελέτη ανατομικού υλικού, υπήρξαν οι περίφημοι τυμβωρύχοι, που έκλεβαν σωρούς από τα νεκροταφεία.
Σήμερα, εκτός από κλοπές μπρούντζινων αντικειμένων από τις τελευταίες κατοικίες των νεκρών, κανδηλιών και λοιπών μεταλλικών αντικειμένων, φαινόμενο των ετών, της μνημονιακής κουλτούρας, που εξαθλίωσε τη χώρα μας, ουδείς διαταράσσει πλέον την γαλήνη των κεκοιμημένων, με σκοπό το κέρδος.
Κατά τον 21ο αιώνα, η τυμβωρυχία, έχει όπως όλα σήμερα, εξελιχθεί σε ανώτερα επίπεδα δράσεων.
Σε έναν κόσμο, που παράγει τεχνολογία, ταυτίζοντάς την με πολιτισμό, οι νεκροί αποτελούν «ένα είδος σημερινού εργόσημου», με το οποίο μερικοί αμετανόητοι, κερδίζουν, προβάλλοντας τις συνθήκες θανάτου τους, επιδεινώνοντας την ψυχολογική κατάσταση των οικείων και συγγενών, κυρίως όμως ποδηγετώντας την κοινή γνώμη.
Ο αριθμός των νεκρών, ρύθμιζε ανέκαθεν, την έκβαση ενός πολέμου, όπως παραδείγματος χάριν, οι νεκροί από τη ρίψη ατομικών βομβών στις πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι της Ιαπωνίας. Η πράξη αυτή, δεν υπήρξε μόνον κομβικό σημείο λήξης του Β’ Παγκόσμιου πολέμου αλλά προσδιορίζει ακριβέστατα, ότι και η ηθική του πολέμου, πάντοτε, κλίνει προς το μέρος του νικητή. Όχι, δεν ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, η ρίψη ατομικής βόμβας… ήταν θεάρεστο έργο! Ακόμα και σήμερα, η ισορροπία του τρόμου, δε βασίζεται στους αμετανόητους εγκληματίες ναζί, με τους θαλάμους αερίων, σφαγές, αμελέ ταμπουρού και λοιπές επινοήσεις γενοκτονίας, αλλά στη χρήση πυρηνικών όπλων.
Εκτός από γενοκτόνες πράξεις με «υπογραφή» ισχυρών όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις συμπτώσεων, λίαν ύποπτες όσον αφορά την προέλευσή τους…
Μεγάλα «ατυχήματα», θεομηνίες, καταστροφές, επιδημίες, με σημαντικό αριθμό θυμάτων, αλλάζουν παραμέτρους επηρεάζοντας ακόμα και την εναλλαγή κυβερνήσεων.
Ας θυμηθούμε, παλιά βιολογικά όπλα, όπως επιδημίες πανώλης, χολέρας και τη χρήση πτωμάτων ασθενών, που έριχναν στα πηγάδια του εχθρού… Ο Θουκυδίδης υπαινίσσεται ότι κατά την πολιορκία των Αθηνών, οι Σπαρτιάτες δηλητηρίασαν πηγάδια προκαλώντας τον μεγάλο λοιμό, κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου…
Σήμερα, πάσχουμε από αυτόκλητους κριτές και επικριτές κατά το δοκούν, που δίχως σέβας προς τις οικογένειες θυμάτων και την ψυχική τους ταλαιπωρία, προσπαθούν να επωφεληθούν, από τραγωδίες. Τηλεδίκες και τηλεδικαστήρια, υποτιμούν απρόσκοπτα το έργο της δικαιοσύνης, που ασκείται από συγκεκριμένα πρόσωπα σε συγκεκριμένους θεσμικά χώρους, ενώ εμείς συνεργούμε, ως σύγχρονοι Νέρωνες, δίχως να κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας.
Άλλοι περισσότερο αδίστακτοι, επιχειρούν να επωφεληθούν πολιτικά από εκατόμβες θυμάτων, εκμεταλλευόμενοι την κοντή μνήμη των πολιτών, που λησμονούν ότι όλα τα κοινωφελή και λοιπά έργα υποδομών στην Ελλάδα, αποτελούν προϊόντα πολιτικής σκυταλοδρομίας, με επιφανειακή, ανοργάνωτη, ωφελιμιστική, τυχοδιωκτική, ανεξέλεγκτη νοοτροπία.
Μετά την τραγωδία στο ΜΑΤΙ Αττικής, το 2018, ο ειδυλλιακός τόπος των Τεμπών Θεσσαλίας, σημαδεύτηκε με μια ακόμη τραγωδία. Κατά διαβολική σύμπτωση, οι τραγωδίες αυτές συμβαίνουν, πάντοτε προεκλογικά, συνήθως, τον τελευταίο χρόνο πριν τις Εκλογές.
Στις 4-5-1972, στη Γεωργιούπολη Χανίων έχασαν τη ζωή τους από πνιγμό, 21 μαθήτριες Γυμνασίου, που τότε απολάμβαναν την περίφημη εξαήμερη εκδρομή τους.
Τον επόμενο χρόνο, άρχισαν οι πολιτειακές αλλαγές στην πατρίδα μας, αρχίζοντας από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που κατέληξαν στην εθνική τραγωδία της Κύπρου.
Στις 13-4-2003, συνέβη το τραγικό ατύχημα στα Τέμπη, που έχασαν τη ζωή τους ΠΑΛΙ 21 μαθητές. Οι Βουλευτικές Εκλογές, έγιναν στις 7-3-2004. Το 2007 κατακάηκε η Ελλάδα και θρηνήσαμε 84 νεκρούς και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Εκλογές ακολούθησαν στις 11-11-2007. Στη συνέχεια κάηκε η Αθήνα, το Δεκέμβρη του 2008, ενώ ακολούθησαν Βουλευτικές Εκλογές στις 4-10-2009. Η τραγωδία στο Μάτι Αττικής, με τους 103+, μάρτυρες – νεκρούς, συνέβη περί την 23η Ιουλίου 2018 κι ακολούθησαν Εκλογές στις 7-7-2019.
Διανύοντας ουσιαστικά, πρώιμη προεκλογική περίοδο, συνέβη το ατύχημα στα Τέμπη, με τη μετωπική σύγκρουση τραίνων, στην Ελλάδα, που παρά τις όσες ελλείψεις, ατέλειες, έλλειψη εκσυγχρονισμού, το τραίνο, θεωρείτο το ασφαλέστερο μέσον συγκοινωνίας και ΟΥΔΕΠΟΤΕ, είχε συμβεί, παρόμοιο ατύχημα, τουλάχιστον τα τελευταία εκατό χρόνια.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Τι συμπτώσεις είναι αυτές σε καιρό ειρήνης; Ποιος εμπαίζει τη νοημοσύνη μας; Τι σημαίνει αυτή η αέναη εναλλαγή πολιτικών σχημάτων κι αναταραχή στην εύρυθμη λειτουργία της χώρας, μέσα από «ατυχήματα», που επηρεάζουν την κοινή γνώμη;
Ούτε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη φταίει, ούτε η Αντιπολίτευση, ούτε τα κόμματα…
Ουδείς βαρύνεται περισσότερο ημών, για τις τραγωδίες, με τα εκατοντάδες θύματα, που θρηνούμε κάθε τόσο προεκλογικά και που συνήθως είναι ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Όταν δεχόμαστε, να μας κυβερνούν μέσα από τις τηλεοράσεις και την κατευθυνόμενη ενημέρωση, όταν δεχόμαστε να μην ελέγχουμε ποτέ και κανέναν, για την παραγωγική ή μη παραγωγική εργασία του. Όταν δεχόμαστε να επικρατεί ο «ωχαδερφισμός», που γινόμαστε γρανάζια του, η προχειρότητα και το «παραθυράκι», που καταστρατηγεί κάθε νόμιμη διαδικασία. Όταν επικροτούμε την επιτυχία νυν ζάμπλουτων αλλά πρώην ξυπόλητων, που μας προσφέρουν ψίχουλα από θέση ισχύος, δίχως να αναρωτηθούμε πως αυτοί, αίφνης απέκτησαν το άγγιγμα του βασιλιά Μίδα κι οι δικές μας εργατοώρες έχουν τόση αξία, όση τα περιττώματα των κυρίων αυτών, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δε θα με επηρεάσει ούτε πολιτικά, ούτε με οιονδήποτε άλλο τρόπο θα παρεκκλίνω από τις αρχές μου, η τραγωδία στα Τέμπη. Δε θα σταματήσω να πιστεύω, ότι το πολιτικό σύστημα ισχύος, στην Ελλάδα, είναι επιφανειακό, σαθρό και έχει ποτίσει με δηλητήριο ψυχής, τους σύγχρονους Έλληνες, μέσα από έλλειψη ουσιαστικής παιδείας και επιβολής αναξιοκρατίας.
Όλοι ευθύνονται. Οδήγησαν κάθε υγιές στοιχείο της χώρας μας, στη μετανάστευση, είτε στην απελπισία. Το πολιτικό σύστημα, είναι αυτό, που ανέλεγκτα, αντί να εξυγιαίνει, ξεπουλάει, νερό, ρεύμα, σιδηροδρόμους, πετρέλαια και λοιπά, την περιουσία του Ελληνικού λαού, για ένα κομμάτι ψωμί και κατέστρεψε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν υπάρχει Ελλάδα αρίστων. Υπάρχει Ελλάδα της αποχαύνωσης και οκνηρίας, που κάθε τόσο πίνει νερό της λησμονιάς και στέλνει τα νέα παιδιά της στη λίμνη του Αχέροντα.
Αν επιτρέψω σε αυτό το Κολοσσαίο ατυχημάτων με τις εκατόμβες θυμάτων να με επηρεάζει πολιτικά, με επιπολαιότητα, υπέρ του προηγούμενου, ή του προ- προηγούμενου, τότε πολύ φοβούμαι ότι θα εξακολουθήσουμε να θρηνούμε θύματα. Κι επειδή, τούτο είναι απλώς μια υποψία μου, προτιμώ να διακηρύττω ότι πρέπει να κρίνει κανείς το ΟΛΟΝ κι όχι τα επί μέρους, προκειμένου να αποφασίζει τι θα ψηφίζει. Έτσι έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, έναντι των νεκρών θυμάτων. Γιατί ο θάνατος, είναι υπερκομματικός και δεν υπάρχουν κόμματα νεκρών, στου Άδη το σκοτάδι.
Μαρία Μπουκουβάλα – Ιατρός