Διολετη Δημητρα

Μάταιη ελπίδα

 

Σε συναντάω σταθερά στο πάντα

που μέσα από το τίποτα νικάει

κι ατόφιο με γυρεύει να σε βρω.

Δεν με βαστάει ούτε μια μέρα

αν απ’ το πάντα το δικό σου δεν πιαστώ.

 

Κι έρχεσαι ήλιος λαμπερός

κι άστρων φωτιά

Ίδια θεά ίδια η δύναμη που ήξερα

Άμαθη και γνωστή μου τόσο

Πως να το ήξερα πως μια μέρα

ήλιε μου θάσβηνες για να σε σώσω!

 

Μάνα που μές’ το είναι μου

ράβω τον παγερό χαμό σου

Πες μου δεν είναι ψέμα

Και θάναι αλήθεια ο γυρισμός σου…

 

Δημητρα Διολετη