Λαουτάρης Εμμανουήλ

Εικοσιπέντε Μάρτη

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, και εικοσιπέντε Μάρτη

τα χελιδόνια ψάλλουνε, Μάντζαρο, Σολωμό,

μωσαϊκό πολύχρωμο, στο εθνικό το πάρτυ

και άντε να στολίσουμε, μ’ ελπίδα τον καημό.

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, και κόσμος στην πλατεία

ανθίζει η παρέλαση, ευωδιαστή Μυρτιά,

μπαλόνια, σάντουϊτς, ποπ-κορν, και μια φωτογραφία

χαμόγελα, πειράγματα, και πονηρή ματιά.

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, όλοι για το γιορτάσι

κι εγώ κάποιο συναίσθημα, ψάχνω κι αποζηττώ,

οι ποθοτράνταχτοι καιροί, στη μνήμη έχουν περάσει

κι αν κυματίζουν οι σταυροί, δε σβήνουν το γραφτό.

 

Ήλιο, σημαίες, λάβαρα, μα οι καρδιές ρημάδια

που είν’ τα παλιά στολίσματα, με τους αγωνιστές,

έξω απ’ την πυροσβεστική, δύο φοινικολάδια

κι όλο μονάχοι μένουμε, τ’ ονείρου εραστές.

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, και άδεια τα μπαλκόνια,

γαλάζιο, στην παρέλαση θα βρεις να στοχαστείς,

για ποιόν ’ναι το ανάθεμα, για ποιον ’ναι η συμπόνια,

πού τάχα τόπος χλοερός, για να ξεκουραστείς.

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, και κάπου στα ουράνια

βλέπω παλιούς οπλαρχηγούς, με ύφος βλοσυρό,

να πίνουνε τον αργιλέ, στου απείρου τα πλατάνια

και να θυμούνται σκεπτικοί, κάποιον παλιό καιρό.

 

Ήλιος, σημαίες, λάβαρα, και με στεγνή την πέννα

ο Ρήγας από τα ψηλά, γροικά και νοσταλγεί,

της Σαμαρίνας τα παιδιά, κι ας ήταν λερωμένα,

στερέψανε οι ήρωες, στου Έλληνα τη γη.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εριφύλη 2009