Έφυγε η αρχόντισσα Βίκυ Τατσοπούλου .Η Ελεήμων Κυρία του Πειραιά
Σαν κεραυνός έπεσε στην πειραϊκή κοινωνία ο θάνατος της Βίκυς Τατσοπούλου, ενός ανθρώπου που ο χαρακτήρας και το ήθος ήταν πάντα κάτι που τα είχαμε ως παράδειγμα και γνώμονα για την ζωή μας.
Ευτυχήσαμε να γνωρίσουμε πολύ καλά την μακαριστή πλέον Βίκυ και να την ζήσουμε από κοντά, έτσι μπορούμε να πούμε με σιγουριά και με πολύ πόνο ότι χάσαμε κάτι το πραγματικά άξιο, αξιέπαινο και αξιαγάπητο. Έναν άνθρωπο πλήρους αγάπης, που ήταν έτοιμος να βοηθήσει κάθε στιγμή τον συνάνθρωπο και να μπει στο πρόβλημά του για να το σβήσει.
Πόσες φορές δεν βρεθήκαμε σε γιορτές στο σπίτι της μητέρας της, στο σπίτι το δικό της, σε ωραίες εκδρομές και συνεστιάσεις! Από τους πρώτους συνδρομητές της εφημερίδας και από τους πιο πιστούς, έδινε πάντα τις καλόπιστες κριτικές της και μας συμβούλευε να είμαστε καλοί και να βοηθάμε όσο μπορούμε.
Αγαπητότατη από τους συγγενείς, από τους φίλους τις ξαδέλφες και τις ανιψιές που πρόσεχε σαν δικά της παιδιά και πάντα εκφραζόταν με τον καλύτερο τρόπο για όλους.
Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι με τον μακαριστό σύζυγό της Γιώργο, που έφυγε πριν λίγα χρόνια και έκτοτε είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στις αγαθοεργίες περισσότερο, γνωρίζοντας ότι η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό πέρασμα, στιγμιαίο από αυτό τον κόσμο.
Την χαιρόμασταν να βοηθά και να έχει το χέρι ανοικτό για τον πλησίον, πιστεύοντας ότι έτσι κάνει αυτό που θα έκανε και ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και ο Θεός τον έχει προικίσει με μυαλό και αρκετά χρήματα για να ζει άνετα.
Έδινε πάντα παντού και ήταν πια μέσα στα δυνατά της θέλω και πιστεύω ότι μπορεί να δίνει στους άλλους χαρά και να απαλύνει την δυστυχία, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και περισσότερο φανερή.
Άγιος Άνθρωπος η Βίκυ μας, ψυχή μάλαμα, καρδιά μεγάλη, αγκαλιά ανοικτή για τον καθένα.
Ο μεγάλος Θεός την έχει σίγουρα κοντά του, για να την συμβουλεύεται, να ακούει τις δεήσεις και να ελεεί όλους εμάς που η αγαπημένη Βίκυ είχε υπό την προστασία της.
Οι αγαπημένες ανιψιές, οι ξαδέλφες, όλοι εμείς που ήμασταν δίπλα της, που την γνωρίσαμε, δεν θα την βγάλουμε ποτέ από τη σκέψη, την καρδιά, τα πιστεύω και τις προσευχές μας.