Βογιατζής Γεώρ

Ο πιο φτωχός…

Κάτω απ’ την κληματαριά

με την ολόδροση σκιά της

με συντροφεύουνε πουλιά

που γεύονται την ομορφιά της.

Εκεί η σκέψη μου πετά

σε μακρινά κι ωραία χρόνια

που δεν γυρίζουν πίσω πια,

χαθήκανε πλέον αιώνια.

Φίλος δεν πρόκειται να’ ρθεί

ή άνθρωπος καταδικός μου

φύγαν όλοι απ’ τη ζωή,

σβησμένο της ψυχής το φως μου.

Έτσι στον κήπο μοναχός

με την καρδιά μου πονεμένη

στον κόσμο είμ’ ο πιο φτωχός,

ο πλούτος μόνο μ’ απομένει…

 

Γεώρ. Αλεξ. Βογιατζής

Από την ποιητική συλλογή

«Ξημερώνει»