Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελεύθερη άποψη…ΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1921 ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑΣίγουρα διαφέρουν πάρα πολύ, από τους σημερινούς οίκους της Βουλευτικής Οικογενειοκρατίας. Οι άνθρωποι, που θυσιάστηκαν για την λευτεριά μας, πριν από διακόσια χρόνια, σίγουρα διέφεραν πολύ, από το σημερινό πληθυσμό όσων θέλουν να ονομάζονται Έλληνες.

Αν και το ατύχημα στα Τέμπη αφύπνισε το λαό μας, όσο ένα κουνούπι, ενόχλησε μια τίγρη σαν δάγκωσε την ουρά της για να σιτισθεί….

Σε λίγο θα ξεχαστούν ΚΑΙ τα θύματα των Τεμπών και η αναλγησία των υπαίτιων, όπως λησμονήθηκε η τραγωδία στο Μάτι και οι Νέρωνες, που πέρασαν στο απυρόβλητο, όπως έφυγαν οι θεατές από το Κολοσσαίο, που διασκέδαζαν με τον πατέρα Αντώνιο της Κιβωτού ή τον πατέρα Δημήτριο των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού, που ερήμωσαν, όπως αφέθηκαν στη λήθη οι αυτοκτονίες των μνημονίων, τα θύματα της Μαρφίν και τόσα άλλα…

Αυτός ο λαός, που ζει με επιδόματα και δεν παράγει απολύτως τίποτα, όπου το εθνικό όνειρο είναι μια θέση στο δημόσιο, τα επιδόματα, οι επιδοτήσεις και τα πακέτα στήριξης του υδροκέφαλου υποθηκευμένου κράτους, δεν θέλει να ξυπνήσει με τίποτα. Καλοπέραση, είναι ο εθνικός στόχος. Λαός, που οι σκύλοι και οι γάτες, έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα παιδιά, που κανείς πλέον δεν θέλει να αποκτήσει μην τύχει και του χαλάσουν τη ζαχαρένια του και δεν μπορεί να αγοράσει νέα περιουσιακά στοιχεία, που να αναδεικνύουν δανεικό πλούτο και μυαλά αεριωθούμενα.

Σε τι μπορεί να μοιάζει ο σημερινός λαός, που υποθηκεύει έδαφος και θαλάσσια σύνορα, για να καλοπερνά με δανεικά, με εκείνους, που τα έδωσαν όλα κάποτε για να στηθεί αυτό το θλιβερό, αδύναμο προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων;

Σε τι μπορεί να συγκριθεί ο σημερινός μαγκούφης μοναχικός Έλληνας, που ζει παρέα με το σκύλο του, για να μην αποκτήσει παιδιά, που… στοιχίζουν, ή γιατί εγκατέλειψε τα παιδιά του σε μία από τις πρώην και τον νυν της, με εκείνους τους άντρες, που πολεμούσαν αψηφώντας το θάνατο; Γίνεται πολεμιστής, ο άντρας, που φοβάται ακόμα και να τεκνοποιήσει, για να μην χάσει την καλοπέραση του; Τα παιδιά, θέλουν θυσίες, η πατρίδα θυσίες, η οικογένεια θυσίες, ο χαλκέντερος χαρακτήρας επίσης. Κανένας μαλθακός βράχος, δεν έμεινε ποτέ όρθιος.

Σε τι μπορεί να συγκριθεί, ο σημερινός Έλληνας, που για όλα του φταίει το κράτος, η κυβέρνηση, οι… Εβραίοι τραπεζίτες, οι μασόνοι, ο Μπιλ Γκέιτς, ο ναζισμός, που δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά, οι εξωγήινοι και δεν συμμαζεύεται,  ζει μέσα από το θερμοκήπιο του διαδικτύου και περιμένει να κάθεται και να πληρώνεται,… με το Θοδωρή τον Κολοκοτρώνη τον άντρακλα, που σε ηλικία 66 ετών, είχε λευτερώσει την Ελλάδα, θάψει ένα παιδί στον πόλεμο, χάσει τη μισή οικογένειά του σε σφαγές, χηρέψει, αλλά τόλμησε να αποκτήσει το στερνοπαίδι του Παναγιώτη -Πάνο Κολοκοτρώνη; Μετά από μακρά περίοδο χηρείας, ερωτεύτηκε την πρώην μοναχή Μαργαρίτα Βελισσάρη, όταν τον φρόντιζε κατά την περίοδο, που παρέμενε φυλακισμένος στην Ύδρα, το 1824, με την οποία απέκτησε τον Πάνο το 1836, που πήρε το όνομα του αδικοχαμένου στον δεύτερο εμφύλιο του 1824 γιού του. Το παιδί αυτό αργότερα, έγινε στρατιωτικός και έφθασε στο αξίωμα του Διοικητού της Σχολής Ευελπίδων. Ο Γέρος του Μωρηά, ουδέποτε υπήρξε γέρος, αλλά έσφυζε από ζωή, έως τον αιφνίδιο θάνατο του!

Είναι γεγονός, ότι και ο Κολοκοτρώνης, όπως κι οι περισσότεροι αγωνιστές του 1821, δεν θεμελίωσαν πολιτικούς οίκους. Μπορεί η απελευθέρωση της Ελλάδας, να υπήρξε έργο των πολεμιστών του λαού μας, δυστυχώς όμως, μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, η μοίρα των οικογενειών των ανθρώπων αυτών, που θυσιάστηκαν υπήρξε τραγικά σκληρή. Αδυσώπητη. Χήρες και ορφανά παιδιά γυρνούσαν στους δρόμους, σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Ελάχιστοι αξιώθηκαν πενιχρών συντάξεων. Είναι γνωστή, η άρνηση της κυβέρνησης του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, να παράσχει αξιοπρεπή σύνταξη στην κατεστραμμένη οικονομικά Μαντώ Μαυρογένους, που πέθανε λησμονημένη και πάμπτωχη από τύφο, στην Πάρο το 1840.

Πρόσφατα, έγινε ευρύτερα γνωστή, η εξαθλίωση του οπλαρχηγού Νικήτα Σταματελόπουλου, του θρυλικού Νικηταρά, στον οποίο δόθηκε «τιμής ένεκεν» άδεια επαιτείας, σε χώρο, έξω από τον σημερινό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Ο ίδιος φυλακίστηκε επί Όθωνος και υπέστη τα πάνδεινα.

Ωστόσο, η πραγματική αιτία απαξίωσης των αγωνιστών και των οικογενειών τους, μετά τη σύσταση Ελληνικού Κράτους και ουσιαστικά, μετά το θάνατο του Κυβερνήτη Ιωάννου Καποδιστρίου, ήταν ο φόβος των επικυρίαρχων δυνάμεων, που έκτοτε διαφεντεύουν την Ελλάδα και ουσιαστικά, της φόρεσαν «καλαπόδι» να μην προοδεύσει, να μην αποκτήσει αυτάρκεια και πλούτο, να μην επεκταθεί και αλώσει όσα της ανήκαν κάποτε. Εκτονώθηκε μεν το τεράστιο φιλελληνικό κίνημα των αγνών λαών της Ευρώπης και της Αμερικής, στη δημιουργία ενός ελεγχόμενου κρατιδίου, αλλά δεν μπορούσαν να επιτρέψουν περισσότερα!

(Σήμερα και οι λαοί αυτοί, υποφέρουν, παρόμοια δεινά, απογαλακτιζόμενοι με βία, από τις δωρεές του Ελληνικού πνεύματος, που τους άνδρωσαν πνευματικά).

Έτσι λοιπόν, οι ήρωές μας, έπεσαν στην αφάνεια, τους διωγμούς και πολλοί από αυτούς γύρισαν στη ληστεία και την παρανομία. Πολλά χρόνια μετά, το 1836, συστήθηκε επιτροπή, αρμόδια δήθεν να εξετάσει ζητήματα συνταξιοδοτήσεως, αγωνιστών και των οικογενειών τους κι αποδόθηκαν λίγες πενιχρές συντάξεις.

Ο Εθνάρχης Καποδίστριας, προέβη στη σύσταση Ορφανοτροφείου στην Αίγινα, που λειτουργούσε και σαν σχολείο, ήδη από το 1829 και στέγασε ορφανά του αγώνα και παιδιά, που εξαγοράστηκαν από… σκλαβοπάζαρα της ανατολής! Το σπουδαίο αυτό ίδρυμα, μετά το θάνατο του Κυβερνήτη, οδηγήθηκε από τα ζιζάνια της διαπλοκής εξεγέρσεων μεταξύ των τροφίμων (αν σας θυμίζει κάτι αυτό…), στην παρακμή και την διακοπή της λειτουργίας του. Το ίδιο συνέβη και στο Ορφανοτροφείο της Άνδρου, που ίδρυσε ο μεγάλος Θεόφιλος Καΐρης, από τα πρώτα έτη του Αγώνα. Ο διαφωτιστής ιερωμένος, ασχολήθηκε με την σωτηρία ορφανών παιδιών, που οδήγησε σε ασφαλή μέρη, όπως η Άνδρος, όπου υιοθετήθηκαν από οικογένειες, ή παρέμειναν στο ίδρυμα αυτό, έως ότου ο διωγμός του Καΐρη, εξαφάνισε το εθνοσωτήριο έργο του!

Ωσάν μια αόρατη δύναμη, να επιθυμούσε τους ψυχωμένους αυτούς απογόνους ηρώων, αυτό το επίλεκτο σώμα ακατέργαστων διαμαντιών, να χαθεί μέσα στο βούρκο της ανέχειας, της βιοπάλης η στην καλύτερη περίπτωση, της ξενιτειάς, όπως συνέβη με πολλά ορφανά από τη Χίο, τα Ψαρά και αλλού, που έσωσαν φιλέλληνες από την Αμερική.

Ένας των οποίων υπήρξε ο ακαδημαϊκός Χριστόφορος Πλάτωνος Καστάνης, που διασώθηκε στην Αμερική, μαζί με άλλα Χιωτόπουλα και συνέγραψε μεταξύ άλλων, το σπάνιο ντοκουμέντο για την Σφαγή της Χίου, που κάποιοι θέλουν να εξαφανίσουν από τη… βιβλιογραφία, «Ο Έλλην Εξόριστος». Τα παιδιά αυτά, χάρη στον Αμερικανικό Φιλελληνισμό, εξελίχθηκαν σε εξέχουσες φυσιογνωμίες των ΗΠΑ, του πολιτικού, στρατιωτικού και ακαδημαϊκού χώρου.

Το δράμα τους, ενέπνευσε χιλιάδες ευγενικές ψυχές στην Ευρώπη και την Αμερική, ενώ ο Αμερικανός γλύπτης Hiram Powers, το 1843, φιλοτέχνησε το έργο – ράπισμα εναντίον της ανθρώπινης δουλείας, «Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΚΛΑΒΑ», όπου παρουσιάζεται μια νέα χριστιανή γυναίκα, γυμνωμένη, αλυσοδεμένη, να κρατά στο δεξί της χέρι ένα σταυρουδάκι, προσπαθώντας να καλύψει την ατίμωσή της. Η εικόνα αυτή, ήταν πολύ συνηθισμένη στα σκλαβοπάζαρα, όπου ολόγυμνα κορίτσια μας, πωλούντο σαν ένα κομμάτι κρέας! Το γλυπτό εκτίθεται σήμερα στο Smithsonian American Art Museum στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, αναδεικνύοντας τη μοίρα των παιδιών των αγωνιστών, που λευτέρωσαν αυτόν τον τόπο, που σήμερα ξεπουλιέται ασύστολα, σε  επενδυτές», με τον έναν η τον άλλον τρόπο.

Τα παιδιά αυτά, ουδεμία σχέση έχουν με τους σημερινούς καλοθρεμμένους οίκους απονομής εξουσιών στην Ελλάδα, της οποίας σήμερα η μοίρα παραμένει εξίσου τραγική κι αμφίβολη. Μπόλιασαν με ευγενές DNA, την οικουμένη σαν την καλή σπορά και διαλαλούν έως σήμερα το μεγαλείο της φυλής μας, που αν και διώκεται, παντού και πάντα, στο τέλος μεγαλουργεί και επιβιώνει.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *