Σταθοπούλου Ελένη

Χαραμάδα

Σε χαραμάδα στο παλιό το πάτωμα

ο χρόνος έπεσε σκληρός και παιχνιδιάρης,

φυσώντας σκόνη πολυκαιρινή,

και ξάφνου η ζωή καβάλα

στης μνήμης τ’ άλογο

χλιμίντρισε, φρουμάζοντας

ανάσες κι έρωτες ανθρώπων,

γιαγιάδων χάδια και παιδιών γέλια,

τροχιές χορών κι ελπίδες έφηβες

πιασμένες σε τσιγκέλι προσδοκίας.

Σκορπίστηκε χαρά και νιότη,

που πέρναγε τη στέγη και πετούσε

διαυγής κι ανάλαφρη στον δρόμο

πουλιών του παραδείσου!

Ελένη Σταθοπούλου