Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Να αγαπάμε και να τιμούμε

 

αυγάΈνας παππούλης πουλούσε αυγά σε μια γωνία μιας κεντρικής πλατείας. Κάποια μέρα μια κυρία σταματά και τον ρωτά:

-Πόσο πουλάς τα αυγά;

-30 λεπτά το ένα. Απαντά ο παππούλης.

-Θέλω 10, αλλά θα σου δώσω 2,5 ευρώ. Απαντά η κυρία.

-Αγοράστε στην τιμή που θέλετε, κυρία. Αυτή είναι μια καλή αρχή για μένα γιατί δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα και χρειάζομαι να πουλήσω για να ζήσω. Απάντησε ο Παππούλης.

Η κυρία αγόρασε τα αυγά της σε τιμή ευκαιρίας και έφυγε νιώθοντας ότι είχε κερδίσει.

Μπήκε στο αυτοκίνητό της και πήγε σε ένα καλό εστιατόριο με τον συνοδό της.

Αυτή και ο συνοδός της παρήγγειλαν αυτό που ήθελαν. Έφαγαν αρκετά καλά και άφησαν πολλά από αυτά που ζήτησαν στο τραπέζι, επειδή παράγγειλαν πολλά.

Πλήρωσαν τον λογαριασμό, που ήταν 77 ευρώ και είπαν στον σερβιτόρο να κρατήσει 80, τα τρία ως φιλοδώρημα.

Αυτή η ιστορία μπορεί να φαίνεται αρκετά φυσιολογική στο εστιατόριο, αλλά πολύ άδικη για τον πωλητή αυγών.

Η ερώτηση είναι:

Γιατί πάντα πρέπει να δείχνουμε ότι έχουμε δύναμη όταν αγοράζουμε από τους αδύναμους;

Και γιατί είμαστε γενναιόδωροι με εκείνους που πιθανώς δεν πρέπει, αφού και ο σερβιτόρος πιθανώς να ήταν και της επιχείρησης του εστιατορίου και να μην είχε ανάγκη τα τρία ευρώ φιλοδώρημα;

Κάποτε διάβασα κάπου:

′′Ο πατέρας μου συνήθιζε να αγοράζει αγαθά από τους φτωχούς και πάντα έδινε παραπάνω ή αγόραζε πράγματα που πιθανώς δεν ήθελε, αφήνοντας περισσότερα χρήματα.

Μερικές φορές τους πλήρωνε περισσότερο. Σοκαρίστηκα. Μια μέρα τον ρώτησα, ′′γιατί το κάνεις αυτό, μπαμπά;”

Έτσι ο πατέρας μου απάντησε:

′′Αυτός ο άνθρωπος τα έχει ανάγκη. Πουλά κάτι για να ζήσει. Είναι μια φιλανθρωπία τυλιγμένη με αξιοπρέπεια, γιε μου, που δεν προσβάλει′′.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *