Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ..ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, είναι απόδειξις της στενής σχέσεως του Ελληνισμού με την πίστιν. Αυτός ο στενός δεσμός με την πατρίδα, είχε ως αποτέλεσμα, την σωτηρία του Βυζαντίου, μετά την υποταγή του στους Οθωμανούς.
Η Εκκλησία διαισθάνθηκε τον κίνδυνον του εξαφανισμού του Ελληνικού Έθνους, Αντελήφθη ότι μόνον η διατήρησις της Ορθοδόξου πίστεως, θα ενίσχυε την υπομονή, την συνοχή, την καρτέρια του Γένους, μετά από μακράν δουλεία.
Στα χρόνια αυτά η Ορθόδοξος Εκκλησία με το ποιμαντικόν έργον, προετοίμασε τους υπόδουλους Έλληνας, να αγωνιστούν με θάρρος, με πίστιν στον Θεόν, για να κερδίσουν την ελευθερίαν των.
Στον Ακάθιστον Ύμνον και στον στίχο «χαίρε νύμφη Ανύμφευτε» παρουσιάζεται το κοσμοσωτήριον έργον της Παναγίας και στον στίχο «Τη υπερμάχω Στρατηγώ» τονίζονται τα θαυμαστά γεγονότα της ιστορίας του Βυζαντίου.
Στα δύσκολα αυτά χρόνια, το κήρυγμα της αληθείας του Αναστάντος Χριστού και του Αποστόλου Παύλου ανύψωσε τις ψυχές των Ελλήνων. Η Ελλάδα αποδέχτηκε το Ευαγγέλιον, βίωσε διπλό θαύμα. Η νεκρή, εξαθλιωμένη, ταπεινωμένη πατρίδα μας, που ζούσε στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας, βρέθηκε αρχόντισσα κυρίαρχη του κόσμου. Την τίμησεν ο Θεός, με εύνοια ξεχωριστή και βάδισε σφιχτοδεμένη με την Ορθοδοξία.
Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ευχαριστήριος Ύμνος και εγκώμιον στην Παναγίαν, μετά το μεγάλο θαύμα, που έκανε στην Κων/πόλιν, το έτος 626 μ.Χ. νικώντας τις μεγάλες στρατιές, των αλλοθρήσκων, βαρβάρων Περσών και Αβάρων. Η νίκη αυτή απέδειξε, ότι πρέπει να είναι ενωμένη η πίστις στον Θεόν και στην πατρίδα.
Η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου σχετίζεται με δύο γεγονότα, τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου και την πολιορκία της Κων/πόλεως από τους Αβάρους.
Μετά την θαυμαστήν σωτηρία, οι πιστοί απέδωσαν την νίκη στην Παναγία, στην Υπέρμαχον Στρατηγό. Με δάκρυα στα μάτια, όρθιοι όλην την νύκτα ανέπεμψαν ευχαριστία, ψάλλοντας όλοι μαζί τον Ύμνον, που ονομάσθη «Ακάθιστος Ύμνος».
Έτσι συνδέεται η ιστορία της πατρίδος μας και με το μεγάλο γεγονός, στην ιστορίαν του κόσμου, την ενανθρώπησιν του Θεού.
Η Ελλάδα μας έζησε σφιχταγκαλιασμένη με την Ορθοδοξία, διότι το θρησκευτικόν συναίσθημα, ήταν τόσον ενωμένο στην συνείδησιν του λαού. Πλήθος μαρτύρων, νεομαρτύρων, κληρικών εθυσιάστηκαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» και αυτό συνετέλεσε στην προετοιμασία του Γένους, για την παλιγγενεσίαν του 1821.
Από την πρώτην στιγμήν έγραψεν λαμπρές σελίδες στην ιστορία της στηριγμένη στον Σταυρόν του Χριστού και την προστασία της Παναγίας.
Στο τροπάριον «Τη Υπερμάχω στρατηγώ…» τονίζονται τα θαυμαστά γεγονότα στον λαόν του Βυζαντίου. Η έννοια της θρησκείας και της πατρίδος, λαμβάνουν ιδιαίτερον χώρον στην συνείδησιν του λαού αυτού. Είναι συνυφασμένα με τα ιερά και όσια της πίστεως.
Οι σοφοί της εποχής εκείνης, όπως ο Σοφός Σωκράτης τόνιζε «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερον, σεμνότερον και αγιώτερον είναι η πατρίς». Δηλ, από την μητέρα και τον πατέρα και όλους γενικά, τους άλλους προγόνους, πιο πολύτιμον αγαθόν, ιερόν και σεβαστόν είναι η πατρίδα.
Με τον Ακάθιστον ύμνον διδασκόμεθα και ωφελούμεθα, για τους θρησκευτικούς και εθνικούς αγώνες, μέχρι θυσίας, που έκανε ο λαός του Βυζαντίου, για τα μοναδικά ιδανικά την πίστιν και την ελευθερία.
Η ιστορία μας διδάσκει, ότι εθνική και θρησκευτική συνείδησις, όταν πορεύονται μαζί, οδηγούν το έθνος σε ομόνοια. Με τις διχόνοιες τίποτε καλό δεν μπορεί να επιτύχει.
Πάντα η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός πορεύονταν ενωμένοι και άφησαν την σφραγίδα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Δυστυχώς σήμερα η ένδοξη πατρίδα μας έχει περιφρονήσει το νόμο του Θεού και έχει οδηγηθεί σε βαθειά κρίσιν ηθικών αξιών, έλλειψιν αγάπης, προσφοράς, θυσίας και κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά της.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, η Χάρις, η χαρά της Παναγίας και της Εκκλησίας εύχομαι να είναι μετά πάντων υμών, να κατευθύνει τις σκέψεις όλων μας και να ευλογεί την ζωή μας. Αν η πίστις μας μείνει ακλόνητη, σταθερή, δυνατή στα ιερά και όσια, τότε η Παναγία μας θα κάνει το θαύμα της και θα μας προστατέψει, από οποιονδήποτε εχθρό.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Mαρία Τσακανίκα