ΦΘΑΡΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ..ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Την Μεγάλη Εβδομάδα εορτάσαμε την Ανάστασιν του Κυρίου, ο οποίος υπέστη μαρτυρικόν θάνατον, για να σώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Ο Κύριος δημιούργησε τον κόσμον, από αγάπη και με ελευθερία, στον άνθρωπον, για να απολαμβάνει την θείαν μακαριότητα Εκείνου, και να φθάσει από τήν « καλήν λίαν» κατάστασιν, στην τελειότητα και να απολαύσει την αξίαν της θείας χάριτος και να υμνήσει τον Θεόν.
Και ο Θεός τον χειραγώγησε στην θεογνωσίαν χωρίς γράμματα, αφού τότε δεν υπήρχαν, αλλά ούτε με τις γραφές, που δεν είχαν παραδοθεί, αλλά μόνον με την φύσιν. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, αφού εφώτισε την διάνοιάν του, τον οδήγησε στην φύσιν, δείχνοντάς του τον ουρανόν και την γη, τις θάλασσες, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις πηγές, τους παραδεισένιους κήπους, τα κατάφορτα δένδρα με καρπούς, τα ζώα χωρίς λογική, άγρια και ήμερα, αυτά, που ζουν στην στεριά, αυτά, που σχίζουν τον αέρα και εκείνα, που σέρνονται στην γη. Ο Προφητάναξ Δαυίδ βλέποντας το κάλλος της δημιουργίας, υμνεί τον Θεόν: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας». (Ψαλμοί 91, 6). Δηλ. Πόσο μεγάλα και θαυμαστά είναι τα έργα Σου Κύριε, ανεξερεύνητες οι σκέψεις και η σοφία Σου και ο τρόπος, που κυβερνάς την ζωή των ανθρώπων.
Και ενώ όλη η φύσις είναι φθαρτή, διατηρείται θαυμαστή, καλή και μεγάλη. Θαυμάζομε το κάλλος, που έδωσε ο Δημιουργός στα άστρα, στον ουρανόν και στον ήλιον. Όλα άξια τα εποίησεν, για να τα θαυμάσει ό άνθρωπος. Αν και πέρασαν τόσα χρόνια από την Δημιουργίαν, δεν έπαθαν τίποτε. Όταν έλθει ο Κύριος «εν τη δόξη Αυτού» και πάντες οι Άγγελοι μετ’ Αυτού (Ματθ. 25,31), θα μεταμορφώσει τον κόσμον όλον και τα σώματα τα φθαρτά, θα τα μεταμορφώσει σε άφθαρτα και τα θνητά σε αθάνατα. Θα καταργήσει τον χρόνον και θα έλθει η αιωνιότητα «και της Βασιλείας Αυτού ούκ έσται τέλος». Θέλοντας ο Θεός να μας κάνει πιο φρόνιμους, αφοσιωμένους σε Αυτόν, εθυσιάσθηκε για την σωτηρία μας.
Πως όμως θα ξαναζωντανέψουν οι νεκροί; Την απάντησιν την δίνει η φύσις. «Όπως ο σπόρος πέφτει στην γη και παίρνει ζωή, όταν αποθάνει, το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο, θάπτεται άδοξος και φθαρτός, αλλά θα αναστηθεί ένδοξος και δυνατός, ζωοποιημένος από το Πνεύμα του Θεού. (Α΄Κορινθ. 15, 35-38,42-44). Τα σώματα θα αναστηθούν, όταν θα έλθει πάλι ο Χριστός, για να κρίνει τους ανθρώπους, που θα δώσουν λόγο για ότι καλό ή κακό έκαναν στην ζωήν τους.
Η φύσις όμως, αν και φθαρτή, μένει άφθαρτη. Δεν μετακινήθηκαν τα όρια της θάλασσας, ούτε το φως του ηλίου λιγόστεψεν, ούτε των αστεριών έγινε πιο σκοτεινό, ούτε σκορπίστηκε η φαιδρότητα του ουρανού.
Ενώ τα ανθρώπινα σώματα ύστερα από 70 χρόνια γίνονται ασθενικά λόγω των γηρατειών. Η ψυχή όμως μένει αιώνια, αθάνατη, άφθαρτη, αλλά θα αναστηθούν τα σώματά μας, με περισσότερη δόξα από τον ουρανόν, τον ήλιον. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ομορφιά της φύσεως, διά της θεογνωσίας, η οποία προέρχεται από δύο άφωνους δασκάλους, την φύσιν και την συνείδησιν, αν και δεν έχουν φωνή, διδάσκουν τον άνθρωπον, καταλαβαίνει το θαύμα Εκείνου που την έκτισε και να Τον δοξάζει.
Ακολουθεί παράδειγμα επαληθεύσεως αυτού.
Όταν ηρωτήθην ο ερημίτης Άγιος Αντώνιος από έναν σοφόν της εποχής, πως αντέχει να ζει στην έρημον στερημένος από την παρηγοριά των βιβλίων του, απήντησε: «Το βιβλίον μου, φιλόσοφε, είναι η φύσις των δημιουργημάτων και οποτεδήποτε επιθυμήσω, μπορώ να διαβάσω, μέσα σε αυτήν, τα έργα του Θεού».
Διότι ο Δημιουργός εστόλισεν την φύσιν με τέτοιο κάλλος, ώστε όποιος την βλέπει να Τον θαυμάζει… Είναι άξιον όμως να θαυμάζεται το κάλλος της φύσεως, που ενώ επέρασαν τόσα χρόνια, δεν έπαθε τίποτε..
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ο Χριστός ανεστήθη και εδώρισε στον άνθρωπον την νίκην επί του θανάτου, που σημαίνει την διάβασιν του ανθρωπίνου γένους εκ του θανάτου στην ζωήν. Και οι μυροφόρες, που Τον θρηνούσαν, έγιναν χελιδόνια της καινούριας άνοιξης. Και εμείς με τις προσευχές μας, αιώνια να Τον δοξάζομε μαζί με τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα, την αδιαίρετη και ομοούσια Τριάδα και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Μαρία Τσακανίκα