Κανατσέλης Γιάννης

Πεταλούδα

Ήσουνα μια πεταλούδα

μ’ απλωμένα τα φτερά,

μια υπέροχη οπτασία

σαν τα διάφανα νερά.

Πως μπορούσα να σε πιάσω

και να του γλυκομιλήσω

τα ματάκια σου να δω,

τα φτεράκια να φιλήσω;

Παν’ απ’ τ’ άνθη σεργιανούσες

σαν αέρινη συλφίδα

και ποτέ κανείς δεν είδε

να του έδωσες ελπίδα.

Ήτανε το πέταγμά σου

κάτι το μεθυστικό

που τα πάντα εκαλούσε

σ’ ένα πάρτι μαγικό.

Ελουζόσουνα στο φως,

πέταγες και εγελούσες,

τίποτα στον κόσμο άλλο

φαίνεται πως δεν ζητούσες.

Γιάννης Κανατσέλης