βιβλιοκριτική…«Ένα espresso παρακαλώ» Του Διονύση Βαλλιανάτου
Στα βιβλία δεν ψάχνει να βρει κανείς τίποτα άλλο, από το να ξεφύγει, να δει ένα όνειρο πιο όμορφο και πιο βολικό γι’ αυτόν, και όσο πιο πολύ διαβάζει, τόσο πιο πολύ ανακαλύπτει πως ένας από τους ήρωες του βιβλίου, είναι και αυτός ο ίδιος, που πρέπει όμως να αλλάξει τρόπο ζωής και να προσγειωθεί.
Κάτι τέτοιο μας βγήκε διαβάζοντας το βιβλίο του γιατρού και συγγραφέα Διονύση Βαλλιανάτου «Ένα espresso παρακαλώ», που γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν, αλλά δεν θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο.
Εκεί σε ένα μπαράκι, που μαζεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι, νέος, μεσήλιξ ή και πιο περασμένης ηλικίας, όλοι έχουν να πουν μια δικιά τους ιστορία, να απαριθμήσουν ένα δικό τους πόνο, να γείρουν πάνω σε ένα ποτήρι ποτό, άντε σε ένα καφεδάκι espresso και να αρχίσουν να εξομολογούνται τα εγώ και τα πάθη τους, ξετυλίγονται όμορφα οι ιστορίες τους βιβλίου.
Εκεί μπορείς να βρεις τον καθένα, τον ναρκομανή, τον αλκοολικό, τον απογοητευμένο από την ζωή, αλλά και αυτόν που βγήκε να περάσει την ώρα του και να χαθεί μέσα στους καπνούς των τσιγάρων, το ημίφως και τους αναστεναγμούς κάποιων.
Όλοι οι άνθρωποι εκεί, αυτοί που πνίγουν την δυστυχία τους, η πόρνη που ψάχνει κάνα πελάτη, αυτός που χαζεύει τους άλλους και μακαρίζει τον εαυτό του, που δεν είναι σαν και αυτούς.
Βιβλίο της καθημερινότητας το «Ένα espresso παρακαλώ» αν και σαυτά τα μέρη, που ξετυλίγονται οι εκμυστηρεύσεις και τα θέλω, μια τέτοια ευγένεια είναι κάπως σπάνια.
Το όλο περιεχόμενο του βιβλίου έχει γίνει και θεατρικό έργο, αφενός γιατί είναι καλογραμμένο και οι διάλογοί του φυσικοί και αυθεντικοί, αλλά και γιατί είναι ζωντανό, κομμάτι της ίδιας της ζωής και της κοινωνίας, που συνεχίζει να πορεύεται πάνω στα ίδια μοτίβα, χωρίς να αλλάζει τίποτα.
Καλοτάξιδο στο χρόνο, αν και η μέχρι τώρα πορεία του το έχει φέρει να καμαρώνει μεσοπέλαγα και να είναι ήδη εκδομένο αρκετές φορές.
Συγχαρητήρια στο γιατρό και πολυγραφότατο συγγραφέα Διονύση Βαλλιανάτο που έχει πιάσει το πραγματικό νόημα της ζωής και μας το προσφέρει, για να γίνει και δικό μας κτήμα.