Γειτονιές του Πειραιά

Ο Πειραιάς αλλάζει. Μέρα με τη μέρα, βήμα βήμα, λίγο λίγο, όμως αλλάζει. Αποκτά ένα πιο σύγχρονο, πιο φιλικό πρόσωπο για τους πολίτες, την ώρα που ορισμένες γειτονιές του κρατούν το παλιό τους άρωμα, έστω κι αν αυτό έχει το αμπαλάζ της εγκατάλειψης και της παρακμής. Ποιος είπε πως και αυτή η πλευρά της ζωής δεν έχει τεράστιο ενδιαφέρον;

Ένα γλυκό και συννεφιασμένο πρωινό βρέθηκα στην αγαπημένη συνοικία του Αγίου Διονυσίου, ακριβώς πίσω από το λιμάνι. Μια παλιά, όμορφη γειτονίτσα που σε μεταφέρει πίσω στον χρόνο. Τα παλιά βιομηχανικά κτίρια είναι τώρα συνεργεία (θα έκαναν όμως και τέλεια διαμερίσματα σαν ισόγεια λοφτ), μεζεδοπωλεία, ακόμη και μπαρ ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων.

Περνάω πάνω από τις παλιές γραμμές του τρένου -ένα σκηνικό που θυμίζει Ινδία- και μπαίνω μες στη Δραπετσώνα. Μυρωδιές φαγητών μου σπάνε τη μύτη. Στις παλιές, οικογενειακές συνοικίες της πόλης τα μεσημέρια μυρίζει ακόμη φαγητό κι εσύ απλώς ακολουθείς τις μυρωδιές ελπίζοντας να σου δώσουν κάπου έναν μεζέ. Τζίφος!

Είναι όμορφο να χάνεσαι σε άγνωστες γειτονιές του λεκανοπεδίου. Κάθε μία έχει τη χάρη της. Ανοιχτά μάτια και απόψεις να έχεις και θα βρεις παντού κάτι ενδιαφέρον να κάνεις, να φας, να δοκιμάσεις, να περπατήσεις, να ανακαλύψεις…