Το παραμυθάκι της Φωνής…Μικρές και μεγάλες αλήθειες

Μια φορά πολύ παλιά ήταν ένα νεαρό αγόρι ο Γιώργος που ζούσε σε μια πόλη που όλες οι καμινάδες ήταν ψηλές και λεπτές. Ο Γιώργος ήταν περίεργος για το τι συμβαίνει μέσα στις καμινάδες και ξεκίνησε ένα ταξίδι να τις εξερευνήσει.

Την ώρα που βγήκε έξω από το δικό του σπίτι είδε την αγαπημένη του γάτα τη Μάγια να κρατά στην αγκαλιά της ένα φοβισμένο παπάκι.

΄΄Βλέπει με τα μάτια της συμπόνιας΄΄ σκέφτηκε δυνατά. Στο δρόμο του συνάντησε μια σκούπα που μιλούσε ΄΄άκου με τα αυτιά της ανοχής΄΄ έλεγε.

Κι ύστερα παρατήρησε μια γιγάντια αράχνη που του ψιθύρισε ΄΄μίλα τη γλώσσα της αγάπης΄΄.

Δεν πρόλαβε να κάνει βήμα κι αισθάνθηκε τη σοφή κουκουβάγια να τον παρακολουθεί με τα τεράστια μάτια της. Ύστερα κατέβηκε και στάθηκε στη βελανιδιά απέναντί του.

΄΄Το πνεύμα του ανθρώπου μοιάζει με το χλωμό φεγγάρι Έχει τις φάσεις του Τις απουσίες και τις επιστροφές του, τη διαύγεια και τα σημεία του, την πληρότητα και την εξαφάνιση του, που δανείζεται όλο το φως του από τις ακτίνες του ήλιου, και που ακόμα τολμά να τις αναχαιτίζει κατά καιρούς΄΄!

Έχει δίκιο σκέφτηκε ο Γιώργος. Τότε ήταν που είδε και το δράκο με το χρυσό παντελόνι.

“Μερικές φορές, αυτό που βλέπεις είναι αυτό που παίρνεις”. Έλεγε τραγουδιστά.

Και ο Γιώργος συνέχισε να σκέφτεται τι κρύβεται μέσα σε κάθε καμινάδα όταν ξαφνικά μπροστά του, είδε ένα μάγο με μια ψεύτικη γενειάδα.

΄΄Οι καλύτερες κρυψώνες δεν είναι οι πιο κρυφές, είναι απλώς οι λιγότερο αναζητημένες΄΄ σιγοψιθύριζε ο Όζο ο μάγος.

΄΄Δεν σε καταλαβαίνω ΄΄ του απάντησε ο Γιώργος

΄΄Μα είναι απλά τα πράγματα. Η δύναμη της αγάπης και η πάλη μεταξύ καλού και κακού. Είναι μέσα σε μια καμινάδα. Ο αγώνας μεταξύ καλού και κακού σε κάποια άλλη. Η δύναμη της αντίστασης ενάντια στην καταπίεση στην πιο πέρα. Και οι επιλογές και οι συνέπειες των πράξεων σε κάποια άλλη΄΄.

Ο Γιώργος κοντοστάθηκε κι άρχισε να σκέφτεται μεγάλες αλήθειες.

Ζωή Μπούζα