Καβάκου – Στρατηγού Λίτσα

Όνειρο

Και να μπορούσα να κρατήσω λίγο φως

μέσα στα χέρια μου την ώρα που τελειώνει

να μην φοβάμαι το σκοτάδι που ζυγώνει

και με ρουφά βαρύς ης νύχτας ο βυθός.

Να χα μια θάλασσα δικιά μου γαλανή και

να φιλώ του κάθε κόρφου τη μασχάλη

με στεναγμούς να προσκυνώ το περιγιάλι

κι άρμη να ρένω του βαρκάρη το πανί.

Να χα τ’ αστέρι τ’ ουρανού το μακρινό να

το κεντήσω στο μαντήλι μου γιορντάνι

όμως μια στάλα από τ’ όνειρο μου φτάνει

για να την πιω στερνή γουλιά το δειλινό.

Λίτσα Καβάκου – Στρατηγού

Από την ποιητική συλλογή

«Ονειρικά ταξίδια»

Έκδοση Φωνής Πειραιωτών