“Το Ολόγραμμα της Ωραίας Ελένης”(σενάριο από μυθολογία)

Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων. Άπιστε σύζυγε. Να σου θυμίσω πάλι ότι είμαι η γυναίκα σου η Ήρα, η Θεά του γάμου και της οικογένειας.

Ανέχομαι μια ζωή όλες τις προσβολές σου. Με απατάς στα κρυφά και στα φανερά.

Δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο. Ντρέπομαι να κυκλοφορήσω.

Πίσω μου ακούω διαρκώς χαχανητά και υπονοούμενα.

Με τί μούτρα βρε θα εμφανιστώ εγώ στον κόσμο, όταν εσύ ο Πάνσοφος (;) δίνεις το δικαίωμα στην Αφροδίτη να υποσχεθεί στον Πάρη, ότι θα του προσφέρει την Ωραία Ελένη, μια παντρεμένη γυναίκα;

Η Αφροδίτη φυσικά δεν κρίνεται, αυτή έχει πάντα το ακαταλόγιστο, ο νους της είναι αλλού κι αλλού…

Όμως εσύ βρε γεροξεκούτη, δεν σκέφτηκες ότι έτσι διαλύεται μια οικογένεια; Αυτό είναι το πρότυπο συμπεριφοράς που προτείνεις στους ανθρώπους; Ξεμωράθηκες τελείως;

Δεν σεβάστηκες ούτε την ίδια την Ελένη, που δεν έχει ξεπεράσει ακόμη το σοκ που της προκάλεσε η περιπέτεια με τον Θησέα;

Άλλος κι αυτός! Στα πενήντα του ξεκούτιανε τελείως, έκλεψε την Ελένη και την έφερε στην κλίνη του, γιατί μαθές ήθελε να τεκνοποιήσει με κόρη Θεών. Μετά από κάποια ηλικία παθαίνετε κάτι εσείς οι άνδρες, δεν εξηγείται αλλιώς…

Έτσι η κοπέλα υπήρξε για πρώτη φορά αιτία πολέμου, πριν τον Τρωικό Πόλεμο. Ήταν τότε που τα αδέρφια της, οι Διόσκουροι (Κάστορας και Πολυδεύκης), εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του Θησέα, που βρισκόταν σε αποστολή στον Άδη, και αφού αιματοκύλησαν την Αττική, πήραν πίσω την αδερφή τους.

Στον δρόμο της επιστροφής η Ελένη γέννησε το πρώτο της παιδί, και περνώντας από τις Μυκήνες το άφησε στην αδερφή της την Κλυταιμνήστρα για να το μεγαλώσει. Το παιδί εκείνο ήταν η γνωστή Ιφιγένεια. Ναι αυτή που θυσιάστηκε από τον θετό πατέρα της τον Αγαμέμνονα, για να φυσήξει ούριος άνεμος, ώστε να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα στην Τροία.

Εμένα κύριε ποσώς με ενδιαφέρει αν η πράξη του Πάρη οδηγήσει σε σύρραξη. Δεν μου καίγεται καρφάκι αν σκοτωθεί κοσμάκης, κι αν πουληθούν οι Τρώες στα σκλαβοπάζαρα.

Εμένα με νοιάζει να μην χώνονται στα χωράφια μου. Δεν θέλω παρεμβάσεις στις δικές μου αρμοδιότητες.

Γι’ αυτό βρες έναν τρόπο να τα μπαλώσεις. Η Ελένη της Σπάρτης δεν πρέπει να πάει στην Τροία, δεν θα διαλυθεί η οικογένεια του Μενέλαου για τα γούστα του Πάρη.

Ως εδώ και μη παρέκει!

Αλλιώς παραιτούμαι!

Ήταν τα τελευταία λόγια της Ήρας και πήγε να κοιμηθεί, μόνη και οργισμένη, χωρίς να πει καληνύχτα.

Αυτή την φορά το ξέσπασμά της ξεπερνούσε την συνήθη σκηνή ζήλιας για κάποια ερωμένη του Δία.

Από καιρό η συζυγική τους σχέση είχε γίνει προβληματική. Όμως μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο κινδύνευε και ο θεσμός της οικογένειας, προστάτιδα του οποίου ήταν η Ήρα.

Αυτό ήταν που θορύβησε περισσότερο τον Δία. Τις γκρίνιες της τις είχε συνηθίσει, η απειλή όμως της παραίτησης μιας πρωτοκλασάτης Θεάς και μάλιστα της συζύγου του από τα καθήκοντά της, θα δημιουργούσε μεγάλη αναστάτωση στον Όλυμπο. Κινδύνευε ακόμη και ο θρόνος του. Τί κι αν ήταν ο Δίας. Ως παντογνώστης ήξερε, ότι κάπως έτσι ξεσπούν οι επαναστάσεις, και μετά άντε να τις ελέγξεις!

Έπρεπε να βρει μια λύση. Και εδώ χρειαζόταν μια Σολομώντεια λύση. Μια λύση που να ικανοποιεί όλους τους εμπλεκόμενους.

Πίεζε τα μηνίγγια του χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου εμφανίστηκε ο… από μηχανής Θεός. Κάτι παρόμοιο με αυτόν που συναντάμε στα αρχαία θέατρα, και δίνει λύσεις στα αδιέξοδα.

Στον Όλυμπο ο από μηχανής Θεός λεγόταν Ερμής, που βλέποντας τον πατέρα του στριμωγμένο του πρότεινε το εξής απλό, να δημιουργήσει μια ολόιδια Ελένη, ένα Είδωλό της, που θα αντικαθιστούσε την πραγματική. Αυτό το Ομοίωμα θα έπαιρνε ο Πάρης, ως έπαθλο. Δεν θα το ήξερε ούτε η Αφροδίτη.

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν Ψηφιακά Ολογράμματα. Αλλά και να υπήρχαν, ο Δίας ήταν ηλικιωμένος, δεν θα τα πήγαινε καλά με την τεχνολογία. Υπήρχε όμως στον Όλυμπο ένας αρχιμάστορας που έφτιαχνε παπάδες. Ήταν ο Ήφαιστος, που δέχθηκε πρόθυμα να βοηθήσει.

Του δινόταν και μια ευκαιρία να εκδικηθεί την γυναίκα του την Αφροδίτη, που τον είχε κερατώσει με τον αδερφό του τον Άρη.

Αν για κάποιο λόγο μάθαινε η Αφροδίτη την αλήθεια, ο Ήφαιστος είχε έτοιμη την απάντηση… “δεν είναι αυτό που νομίζεις”, λόγια που του είπε εκείνη, όταν την έπιασε στα πράσα με τον Άρη!

Το σχέδιο φαινόταν υπέροχο. Ο Δίας το ενέκρινε. Η πραγματική Ελένη δεν θα εγκατέλειπε τον σύζυγό της. Άρα δεν θα κινδύνευε ο θεσμός της οικογένειας. Η Ήρα δεν θα είχε λόγο να παραιτηθεί.

Ο Πάρης που ήταν ήδη στην Σπάρτη φιλοξενούμενος του Μενέλαου, θα κατακτούσε το “τρόπαιο”, που του είχε υποσχεθεί η Αφροδίτη, χωρίς να γνωρίζει, ούτε αυτός ούτε η Θεά, ότι η Ελένη που θα έκλεβε θα ήταν… γιαλαντζί.

Ο Ερμής κανόνισε και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Πήρε την πραγματική Ελένη και την πήγε σ’ ένα νησάκι απέναντι από το Σούνιο, που από τότε πήρε το όνομά της, Ελένης Νήσος.

Αργότερα το ονόμασαν Μακρόνησο, και έγινε τόπος εξορίας των αντιφρονούντων. Λέγεται ότι κάποιος Υπουργός της μεταπολεμικής περιόδου χαρακτήρισε την Μακρόνησο ως Νέο Παρθενώνα της Ελλάδας. Προφανώς ήταν κακόβουλες διαδόσεις των πολιτικών του αντιπάλων…

Το χάραμα ο Πάρης και η Ελένη Ομοίωμα, άνοιξαν πανιά για την Τροία.

Όταν το πληροφορήθηκε ο ξανθός, έτσι τον φώναζαν από μικρό τον Μενέλαο, κίνησε γη και ουρανό για πάρει πίσω την αγαπημένη του.

Ήταν ερωτευμένος μαζί της από τότε που είχε έρθει στην Σπάρτη με τον αδελφό του τον Αγαμέμνονα.

Φυγαδεύτηκαν άρον άρον τα παιδιά, γιατί ο θείος τους ο Θυέστης, αφού σκότωσε τον αδελφό του, και πατέρα τους Ατρέα, τα κυνηγούσε, για να μην υπάρχουν άλλοι διάδοχοι του βασιλικού θρόνου. Έτσι οι δυο νεαροί Ατρείδες έφυγαν μακριά από τις Μυκήνες και βρήκαν καταφύγιο στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Τυνδάρεως, ο πατέρας της Ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας. Εκεί πρόσφεραν διάφορες υπηρεσίες μέχρι να ενηλικιωθούν και να εκδικηθούν το θάνατο του πατέρα τους.

Έβαλε κάτω τα πράματα ο Μενέλαος, μελέτησε τις κινήσεις του Πάρη και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για καθαρή απαγωγή.

Δεν φαινόταν να έχουν φύγει συνεννοημένοι ο Πάρης με την Ελένη.

Αλλιώς πώς να εξηγήσεις ότι μαζί με την Ελένη έκλεψε και ένα μεγάλο μέρος από τους θησαυρούς του παλατιού, αλλά και υπηρετικό προσωπικό;

Άπληστος τύπος ο Πάρης. Μάταια προσπαθούσε ο φίλος του ο Αινείας, ένας σώφρων πρίγκιπας, να τον συνετίσει.

Δεν σεβάστηκε τίποτε, και κυρίως την φιλοξενία που του προσέφερε ο Μενέλαος!

Το ταξίδι του ζευγαριού ήταν ευχάριστο. Το Αιγαίο μια ήρεμη θάλασσα, ό,τι καλύτερο για κρουαζιέρα ερωτευμένων.

Ο Πάρης υπολόγιζε ότι στην Τροία θα του κάνουν θριαμβευτική υποδοχή. Είχε τους λόγους του. Η ομορφιά της Ελένης δεν ήταν τυχαία. Η μητέρα της, η Λύδα δεν την έκανε με τον Τυνδάρεω, τον σύζυγό της, αλλά με τον Δία, που μεταμορφώθηκε σε λευκό κύκνο.

Όταν η Λύδα γέννησε δύο αυγά, από το ένα ξεπετάχθηκε ο παντοδύναμος Πολυδεύκης και από το άλλο η πανέμορφη Ελένη.

Έφερνε λοιπόν στην Τροία ένα λάφυρο, και σκεφτόταν να το κεφαλαιοποιήσει. Μπορεί ο αδελφός του ο Έκτορας να ήταν γενναίος πολεμιστής, να ήταν ο διάδοχος του θρόνου, αλλά και αυτός πατούσε γερά στα πόδια του. Άσχετα αν κάποιοι οιωνοσκόποι τον θεωρούσαν γρουσούζη. Το γεγονός μάλιστα ότι σ’ αυτόν έστειλε ο Δίας τις τρεις Θεές για να κρίνει ποια είναι η ομορφότερη, τον έκανε πιο υπερόπτη. Αισθανόταν σπουδαίος!

Και με αυτή την ψυχολογία αποφάσισε να παρουσιάσει την Ωραία Ελένη σαν απάντηση για την κλοπή της Μήδειας, την οποία είχε κλέψει ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική Εκστρατεία, όταν πήγε να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα.

Κατά κοινή ομολογία η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι πατριώτες του ήταν υποδοχή ήρωα. Μοναδική παραφωνία, όπως πάντα, εκείνη η τρελή αδερφή του, η Κασσάνδρα, που χαλούσε τον κόσμο με τις υστερίες της, “να μην αποβιβαστεί η Ελένη γιατί θα καταστραφεί η Τροία, Πάρη αδερφέ μου διώξε την αμέσως πίσω, θα μας φέρει συμφορές”.

Ποιος την άκουγε όμως!

Η άλλη, η γνήσια Ελένη, όταν έμαθε ότι θυσιάστηκε η κόρη της η Ιφιγένεια, κλείστηκε στον εαυτό της. Δεν ήθελε να δει άνθρωπο. Μετά από κάποιες θεραπείες άρχισε δειλά δειλά τους περιπάτους στην παραλία, και μια μέρα μπήκε σε ένα πειρατικό καράβι και ταξίδεψε στην Ρόδο.

Εκεί βασίλισσα ήταν η Πολυξώ, μια παιδική της φίλη, με την οποία είχε σχέση από παλιά. Ήταν μια σχέση απροσδιόριστη, που ξάφνιαζε όσους γνώριζαν το φλογερό ταμπεραμέντο της Ελένης…

Η Πολυξώ ήταν χήρα εξαιτίας του Τρωικού Πολέμου. Στην αρχή δέχτηκε την Ελένη με χαρές και αγάπες. Μια νύχτα όμως έβαλε τις θεραπαινίδες της, που ντύθηκαν Ερινύες, και την οδήγησαν γυμνή στο δάσος, όπου την κρέμασαν σ’ ένα δένδρο.

Έτσι πέθανε η πραγματική Ελένη!

Μετά την άλωση της Τροίας ο Μενέλαος πήρε πίσω την Ελένη Ομοίωμα.

Φυσικά δεν γνώριζε την αλήθεια, και συνέχισαν τη ζωή τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχαν επιστρέψει σ’ αυτό που λέμε κανονικότητα!

Έτσι γίνεται συνήθως με αυτά τα ζευγάρια!

Η αληθινή Ελένη, στον Άδη πλέον, παντρεύτηκε τον Αχιλλέα, τον μόνο ήρωα που δεν την είχε διεκδικήσει εν ζωή.

Όταν ο πατέρας της, ο Τυνδάρεως, από τον φόβο μην του ξανακλέψουν την όμορφη κόρη, αποφάσισε να την παντρέψει, και είχαν έρθει όλα τα πριγκιπόπουλα, ο Αχιλλέας απουσίαζε λόγω σπουδών στην Σχολή του Κένταυρου Χείρωνα. Εδώ που τα λέμε θα μπορούσε να πάρει μια άδεια… Λέγεται όμως ότι δεν το έκανε επειδή δεσμευόταν από έναν όρκο στα νερά της Στυγός, που χάρη σ’ αυτόν ήταν άτρωτος, εκτός από ένα σημείο, στην φτέρνα.

Οι άλλοι πρίγκιπες και βασιλιάδες συμμετείχαν στην διαδικασία επιλογής του γαμπρού, και με πρόταση του Οδυσσέα ορκίστηκαν να συνδράμουν σε όποιον προτιμήσει η Ελένη, αν ποτέ τους χρειαστεί.

Τελικά δεν επέλεξε βασιλιά, αλλά τον εκλεκτό της καρδιάς της, τον παιδικό της φίλο τον Μενέλαο.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Έγινε ο Τρωικός Πόλεμος, και συμπαραστάθηκαν όλοι στον Μενέλαο. Υπήρξαν πολλοί σκοτωμοί, έντονα πάθη, μεσολάβησαν έρωτες, μίση, ίντριγκες, σκάνδαλα, ξεριζωμοί. Και όλα αυτά εξαιτίας της κλοπής της Ωραίας Ελένης από τον Πάρη.

Για τον πραγματικό ένοχο όμως μούγκα.

Κανείς δεν λέει κουβέντα για την Θεά Αφροδίτη, που βρίσκεται πίσω από την Ελένη.

Κανείς δεν κατονομάζει τους ηθικούς αυτουργούς, που ήταν οι Θεοί.

Ιστορικά, φυσικά μπορεί να αναζητήσει κανείς τις αληθινές αιτίες.

Ο Τρωικός Πόλεμος έγινε γύρω στο 1200 – 1250 π.Χ., εποχή που οι Μυκήνες, ως υπερδύναμη, απειλούσαν με κατάληψη την Ασία, η οποία βρισκόταν υπό Περσική κυριαρχία.

Η γεωστρατηγική θέση λοιπόν, αλλά και ο πλούτος της Τροίας ήταν η πραγματική αιτία της εκστρατείας των Αχαιών.

Αργότερα οι Πέρσες απάντησαν με τους Περσικούς Πολέμους.

Ακολούθησε ο Μέγας Αλέξανδρος.

Φθάσαμε στην Μικρασιατική καταστροφή.

Και πάμε λέγοντας μέχρι τις ημέρες μας.

Ανατολή εναντίον της Δύσης, και Δύση εναντίον της Ανατολής…

Λέω εγώ!

Νίκος Καρβουνάς

Πνευμονολόγος