Αχάριστη

Πήρες σφουγγάρι κι έσβησες

από τον πίνακά σου

όλα όσα σου χάρισα

δικά μου και δικά σου.

Της κιμωλίας νόμισες

πως είν’ απομεινάρια

μα ήταν όλα σκαλιστά

ολοδικά μου χνάρια.

Επόνεσα σαν ένιωσα

πως ήθελες να σβήσεις

ότι σου θύμιζα εγώ

πριν φύγεις και μ’ αφήσεις.

Αχάριστα εφέρθηκες

χωρίς να το σκεφτείς

μα τώρα το μετάνιωσες

και τρέχεις να κρυφτείς.

Γιάννης Κανατσέλης