Θωμάς Δαμασκηνός

Της μητέρας μου η καρδιά

Χθες τα μεσάνυχτα

ο ήλιος έφεγγε λαμπρά

κι έμεινα ευτυχισμένα άϋπνος

μές σε παραλήρημα χαράς.

Μα η πνοή του βοριά

αρμένιζε τη γη μακριά.

Ξάφνου έμεινα μόνος

έφυγε η γη, μα ο ήλιος φώτιζε τη νύχτα.

Ντύθηκε το φεγγάρι γιορτινά

το πήρα κρυφά στον ώμο μου

ταξιδεύαμε άφοβα στον ουρανό.

«Που μ’ οδηγείς χρυσό φεγγάρι

μες στην παράξενη σιωπή;

Ποιο είναι το πορφυρό αστέρι

που αναβοσβήνει θαλπωρά;»

«Της μητέρας σου η καρδιά!»

Δαμασκηνός Θωμάς

Από την ποιητική συλλογή

«Η Αγάπη και η Ελπίδα Φτερουγίζουν»

Εκδόσεις Φωνής Πειραιωτών