Παναγιωτίδης Απόστολος

Ανηφόρι

Ανηφορικά τα μονοπάτια, χορταριασμένα

κι εμείς οδοιπόροι χωρίς πατρίδα.

Σ’ ένα λαχείο στηρίχτηκε η ελπίδα,

τα όσα είπαμε, λόγια είναι ξεχασμένα.

Σκιές χορεύουν με το φως,

σαν έρχεται το δείλι.

Στο μονοπάτι τα κυπαρίσσια

ορθά και στη σειρά.

Σα λιτανεία.

Ένα τραγούδι του Σουγιούλ

μας έκαψε τα χείλη

κι έδιωξε την ανία,

ενώ, ψηλά στο ανηφόρι,

ένα βιολί σκεπάζει τη φωνή

του γκιώνη.

Μείναμε απόψε μόνοι

και πίσω μας αφήσαμ’ ενοχές.

Μας ζώσανε οι αναμνήσεις

σαν οχιές και τ’ ανηφόρι

χάθηκε στο χιόνι.

Απόστολος Παναγιωτίδης