“Δεν την λέγαν Καλυψώ”

Το είχα αποφασίσει, στο εξής καμία σχέση με κορίτσι που το φωνάζουν με υποκοριστικό.

Ήμουν πολύ συνεπαρμένος από τους μεγάλους έρωτες, και ήθελα να ζήσω έναν ίδιο.

Ήθελα να ερωτευτώ μια Ωραία Ελένη, μια Κλεοπάτρα, έστω μια Άννα Καρένινα…

Να μοιράζομαι μαζί της το ίδιο μαξιλάρι και να βλέπουμε τα ίδια όνειρα.

Τα ονόματα Κούλα, Λούλα, Νούλα, δεν μπορούσαν να διεγείρουν το ερωτικό μου ταμπεραμέντο, και τα απέφευγα.

Στις παρέες, πριν με παρασύρει η ομορφιά των κοριτσιών, φρόντιζα να μαθαίνω πρώτα τα ονόματά τους, και αναλόγως προχωρούσα.

Δεν λέω, είχα και τις ατυχίες μου, όπως με την Δαλιδά, που γλίτωσα στο τσακ ή με την Φαίδρα, που την χώρισα όταν άκουσα να κλείνει ραντεβού με τον ψυχίατρο.

Όμως η Καλυψώ! Τι κορίτσι ήταν αυτό! Μια σύγχρονη Θεά!

Και μόνο από το όνομα την ερωτεύτηκα. Σύντομα αγαπηθήκαμε και πήγαμε στην εκκλησία.

Στον γάμο ήρθε και η μεγαλοθειά από την Γερμανία.

“Ομορφιά μου, Λίτσα μου, πόσα χρόνια έχω να σε δω πουλάκι μου”, ήταν τα λόγια της θείας.

Δεν πίστευα τ’ αυτιά μου.

Η θεία με είδε απορημένο και συνέχισε, “όταν ήταν μικρή η Καλυψώ την φωνάζαμε χαϊδευτικά Λίτσα, δεν σου το είπε;”.

Όχι δεν μου το είχε πει!

Το βράδυ με το πρόσχημα ότι δεν χωράμε, και για να βολευθούν οι μουσαφιραίοι, κοιμήθηκα μόνος, κι ας ήταν η πρώτη νύχτα του γάμου.

Άκου Λίτσα! Με ενοχλούσε που μου το είχε αποκρύψει.

Και με ξενέρωνε ότι το “Λίτσα” προέκυπτε από το χυδαίο και κακόηχο υποκοριστικό του ονόματος Καλυψώ.

Μέχρι το πρωί το πάθος μου για… κείνη είχε ξεθυμάνει παντελώς.

Έδωσα οδηγία στον δικηγόρο μου, η υπογραφή της να μπει και ολογράφως, μη τυχόν και ακυρωθεί το διαζύγιο, και βγήκα στον πηγαιμό για την Ιθάκη.

Κακόμοιρε Οδυσσέα!

Νίκος Καρβουνάς

Πνευμονολόγος