“Κοιτούσαμε τα κάρα να περνούν” (Αγίας Παρασκευής 26 Ιουλίου)
Η πρόοδος στον τομέα της τεχνολογίας καλά κρατεί.
Τελευταία σχεδιάζουν εμφυτεύματα εγκεφάλου, που θα φέρουν λέει επανάσταση στην ζωή μας.
Μάλιστα ο Έλον Μασκ, αυτός που διερευνά την τεχνητή νοημοσύνη, είπε ότι θα εμφυτεύσει και ο ίδιος ένα τέτοιο τσιπάκι στο κεφάλι του.
Προσωπικά θα το αποφύγω.
Εξάλλου ο δικός μου εγκέφαλος, και χωρίς ηλεκτρονικό εμφύτευμα, έχει την ικανότητα να ανασύρει πεντακάθαρες εικόνες από το παρελθόν.
Να όπως τώρα που θυμήθηκα, ότι σε μερικές ημέρες είναι το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, και αμέσως εμφανίστηκε στο προσκήνιο η γνωστή παρέα από το Αρσένι.
Παραταγμένοι στην άκρη του δρόμου παρακολουθούσαμε και σχολιάζαμε τον κόσμο που πήγαινε στο πανηγύρι.
Πόσα κάρα Θεέ μου, αμέτρητα κάρα!
Και οι επιβάτες, αγνώριστοι από την κολλημένη σκόνη στα ιδρωμένα τους πρόσωπα.
Και κείνα τα σάλια των ζώων, κορδόνια κρυστάλλινα, που ανέμιζαν πέρα δώθε μέχρι να στάξουν στο χώμα.
Άφριζαν τα ζωντανά με τόση ζέστη και τόσο φορτίο.
Τι κουβαλούσαν οι άνθρωποι!
Καλάθια με φαγώσιμα, αυγά μες στ’ άχυρα, νερό σε στάμνες, ζωοτροφές, κουβέρτες, μαξιλάρια, ό,τι μπορείς να φανταστείς!
Εντάξει θα διανυκτέρευαν εκεί, αλλά τόσα πράγματα, ούτε μετακόμιση να έκαναν!
Μετά, τόσα καρπούζια και πεπόνια!
Τι στο καλό, ολόκληρο μποστάνι θα έτρωγαν;
Πίστευαν αλήθεια ότι θα τα πουλήσουν;
Στο πανηγύρι αγοράζεις το “μαλλί της γριάς”, όχι πεπόνια!
Οι πανηγυρτζήδες από τα κάτω χωριά, κατά παράδοση, τιμούσαν την Αγία Παρασκευή.
Κι εμείς απολαμβάναμε κάθε χρόνο το κομβόι, που πέρναγε από μπροστά μας με προορισμό το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, λίγο έξω από την Πετριά.
Δίπλα μας και ο μπάρμπα Κώστας.
Περίμενε αυτή την ημέρα πώς και πώς.
Θα περνούσαν τα ξαδέρφια του από τον Πολυπλάτανο. Είχε γούστο, όταν τους έβλεπε από μακριά, έτριβε τα χέρια του και χοροπήδαγε σαν μικρό παιδί.
Με ένα “ώώώχα” του οδηγού κοκάλωναν τα βόδια μπροστά του.
Κατέβαιναν οι συγγενείς από το κάρο.
Λέγαν στα γρήγορα τα συμβάντα της χρονιάς και υπόσχονταν να βρεθούνε σύντομα στο σπίτι. Συνήθως όμως περνούσε ο καιρός, και ανταμώνανε στο ίδιο μέρος τον επόμενο χρόνο!
Ο ξάδερφος άφηνε στον μπάρμπα πεντέξι καρπούζια, έτσι για το καλό, και έδινε το πρόσταγμα με ένα παρατεταμένο “άιντεεε”, για να ξεκινήσουν πάλι τα βόδια, που το ρουθούνισμά τους ακουγόταν στην άλλη άκρη του δρόμου.
Έπρεπε να φθάσουν νωρίς στην Αγία Παρασκευή, για να βρουν κατάλληλο μέρος. Υπήρχε στενότητα χώρου, και με τόση πολυκοσμία θα είχαν δυσκολία.
Σουρούπωνε όμως, έπρεπε και μεις να φύγουμε.
– Μπάρμπα Κώστα, θα ρθεις και συ στο πανηγύρι;
– Τι να ρθου να κάνου, αυτνούς που ήταν να τς διώ, τς είδα ούλι!
Η ατάκα του θείου είχε υπονοούμενο.
Το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός στην περιοχή.
Κάλυπτε τις απαιτήσεις κάθε ηλικίας.
Είχε θέατρο, σκοποβολή, κούνιες, κανόνι για μέτρηση της μυϊκής δύναμης, παγωτά, σουβλάκια, μαλλί της γριάς, παιχνίδια, κέντρα διασκέδασης με τραγουδιστές…, ό,τι τράβαγε η ψυχή σου.
Εγώ ας πούμε, έπαιρνα κάθε χρόνο ένα νυχοκόπτη.
Είχα γεμίσει ένα κουτί με νυχοκόπτες…
Μαζευόταν πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά.
Στα απόμερα σημεία δεν είχε καλό φωτισμό, και έπρεπε να προσέξεις μη πατήσεις κανέναν που κοιμόταν κάτω στρωματσάδα.
Θυμάμαι, στην ρίζα ενός γέρικου δένδρου ανάβλυζε νερό. Οι πολύ θρήσκοι το θεωρούσαν αγίασμα. Στον βυθό της μικρής γούρνας που είχε σχηματιστεί, γυάλιζαν νομίσματα, συνήθως δεκάρες. Κάθε μια αντιπροσώπευε και μια ευχή.
Αν δεν είχες δεκάρα έψαχνες ένα ξέφτι, μια κλωστίτσα από τα ρούχα σου. Το θεωρούσαν ανίερο να μην αφήσεις κάτι δικό σου στον τραχύ κορμό του δένδρου.
Πόσες εξομολογήσεις αφοσίωσης, και πόσοι όρκοι αιώνιας πίστης ακούστηκαν μπροστά σε κείνη την γούρνα!
Οι ελεύθεροι είχαν την ευκαιρία να κάνουν γνωριμίες. Πάντα στα πλαίσια της απαράβατης αντίληψης, ότι:
“τα αγόρια και τα κορίτσια από τα άλλα χωριά είναι πιο όμορφα από τα αντίστοιχα του χωριού μας”…
Εμείς, οι πιτσιρικάδες, μαζεύαμε παραστάσεις, πολλές παραστάσεις, για νάχουμε να λέμε ιστορίες…
Το πανηγύρι τελείωνε αργά.
Όμως δεν νιώθαμε θλίψη, γιατί ακολουθούσε αμέσως το δικό μας, του Αγίου Παντελεήμονα στο Αρσένι!
Νίκος Καρβουνάς
Ιατρός Πνευμονολόγος