Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΡΟΥΤΑΣ 5/8/1944
Στα βουνά της Γκιώνας, στη αιματοβαμμένη περιοχή της Ρούμελης, στέκει ολόρθο, ενάντια στη θέληση του χρόνου, ένα μικρό χωριό. Ένα χωριουδάκι, περικυκλωμένο από τα βουνά της περιοχής και τα έλατα που κατεβαίνουν με ορμή από τις κορφές τους μέχρι τις παρυφές των πρώτων σπιτιών. Το χωριό αυτό είναι βαθιά χαραγμένο στην ψυχή όλων των αντιστασιακών, των ΕΑΜιτών, των ΕΛΑΣιτών και όλων των Ελλήνων πατριωτών. Γιατί εκεί ο ΕΛΑΣ έμελλε να γράψει μια από τίς χρυσές σελίδες της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Στις Καρούτες Φωκίδας, στο ταπεινό και άσημο μέχρι τον Αύγουστο του 1944 αυτό χωριό, ο ΕΛΑΣ(2η Ταξιαρχία—διοικητής ΣΥΝΤ/ΗΣ Γεωργ. ΡΗΓΟΣ) έδωσε και κέρδισε μια μεγάλη μάχη απέναντι στα βάρβαρα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής. Απέναντι σε ένα στρατό που ήταν πανίσχυρος και πάνοπλος, οι αντάρτες νίκησαν με μόνο στήριγμα τη δύναμη της ψυχής τους και τη θέλησή τους να δουν την Ελλάδα πραγματικά ελεύθερη. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν: Για τους Γερμανούς 200 περίπου νεκροί και τραυματίες, 100 αιχμάλωτοι, όλος δε ο οπλισμός του τάγματος πέρασε στον ΕΛΑΣ και εξοπλίστηκε μ’ αυτόν όλη η 2η Μεραρχία του ΕΛΑΣ. Επίσης ο ΕΛΑΣ είχε 38 νεκρούς που αναπαύονται στο νεκροταφείο του χωριού και πολλούς τραυματίες.
Φυσικά ο αντίκτυπος της μάχης μεγάλος, όλος ο κόσμος πού πολεμούσε ενάντια στον σκοταδισμό συγχάρηκε τον ΕΛΑΣ. Φυσικά οί πρώτοι ήταν οί Άγγλοι και η συμμαχική αποστολή προσωπικά τους συγχάρηκε, ήταν αυτοί οι ίδιοι που αργότερα, με τις κυβερνήσεις των προδοτών, ταγματασφαλιτών των δωσίλογων που επέβαλαν στη χώρα μας, τούς φυλάκισαν, τούς εξόρισαν, τους εκτέλεσαν σαν προδότες”.
Στη μάχη αυτή όπως και σέ δεκάδες άλλες ενάντια στον βάρβαρο καταχτητή, έλαβαν μέρος και οί κάτωθι Γαλαξειδιώτες.
O Νίκος Κωνσταντίνου Γιαννίτσας – Ο περίφημος Τηλέμαχος, ο θρύλος του αντάρτικου του Παρνασσού και της Γκιώνας, λοχαγός τότε του ΕΛΑΣ, o Γεώργιος Σπύρου Μπαρλιακός, o Θανάσης Ηλία Ζάμπας, o Παρασκευάς Ηλία Ζάμπας, o Σταμάτης Σταματόπουλος (Κόνιαρης), οι τρείς τελευταίοι είναι Γνήσιοι Χηρολακιώτες. Μετά τη Μάχη ήρθαν στο Χηρόλακα, μας διηγήθηκαν τά διάφορα περιστατικά της μάχης, και μας έδειχναν διάφορα αντικείμενα πού είχαν πάρει από τους Γερμανούς. Όπως κάτι φακούς, πιστόλια, κάτι ειδικά μαχαίρια κλπ.
Φυσικά στη μάχη αυτή όπως και σέ δεκάδες άλλες πήρε μέρος και είχε ηγετικό ρόλο ο Δημήτρης Δημητρίου ή Καπετάν Νικηφόρος ο διακεκριμένος Καπετάνιος του ΕΛΑΣ
Διοικητής της 2ης ταξιαρχίας του ΕΛΛΑΣ ήταν ο ακραιφνής, φανατικός Βασιλόφρονας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΗΓΟΣ, αλλά φανατικότερος Έλληνας, με το ψευδώνυμο «Φεραίος» πού ήταν και ο Νικητής της άλλης περίφημης μάχης της ΠΥΛΗΣ στα Δερβενοχώρια
Ο ίδιος Ο ΡΗΓΟΣ συλλαμβάνει και επεξεργάζεται με τους συνεργάτες του το σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του γερμανικού αποσπάσματος..
Ο Αρχηγός της Αγγλικής αποστολής στην Ελλάδα προσπαθεί να τον αποτρέψει από την επικίνδυνη αυτή επιχείρηση, λέγοντάς του μάλιστα ότι είναι σκέτη αυτοκτονία, είναι φύση αδύνατον να μπορέσεις με τα μέσα που διαθέτεις να εξουδετερώσεις τήν άρτια και με σύγχρονα όπλα εξοπλισμένη Γερμανική δυλοχία. Και ο Διοικητής της 2ης ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ Συνταγματάρχης Γ. Ρήγος πού είχε αναλάβει την επιχείρηση του απαντά, ότι αύριο το μεσημέρι δεν θα υπάρχει κανένας από αυτούς. Όπως και έγινε. Φυσικά και ο ακραιφνής βασιλόφρωνας Συνταγματάρχης ΡΗΓΟΣ υπέστει από τούς δωσίλογους και ταγματασφαλίτες πού έγιναν οι Κυβερνήτες της Ελλάδας μετά τον Β.Π. Πόλεμο όλα όσα υπέστησαν εκείνοι που είχαν πολεμήσει το βάρβαρο καταχτητή μέσα από τίς τάξεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Η τρομοκρατία έπρεπε να μπεί μέσα στην αναπνοή του Έλληνα! Έπρεπε ο φόβος να κυκλοφορήσει μέχρι το τελευταίο αιμοσφαίριο τού λαού! Έπρεπε ο δημοκρατικός λαός, οι μαχητές της αντίστασης να χτυπηθούν να ταπεινωθούν να ξεφτιλιστούν, να διωχθούν, να πεινάσουν, να απελπιστούν, το δημοκρατικό δυναμικό τού λαού να διαλυθεί να ποδοπατηθεί, να ξεκοιλιαστεί, να εξαφανιστεί κάθε ίχνος δημοκρατικής Εστίας πού ατσαλώθηκε την κατοχή και αποτελούσε ακαταμάχητο κυματοθραύστη στα μανιασμένα κύματα τού φασιστικού τυφώνα, να μείνει η Ελλάδα ανοχύρωτη στην επέλαση των φασιστικών ορδών.
Αιώνια τιμή ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ στον ήρωα Συνταγματάρχη Γ, ΡΗΓΟ και σε όλους εκείνους πού έβαλαν πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον και από κάθε συμφέρον το συμφέρον της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού πού πολέμησαν και έπεσαν για πανανθρώπινα ιδανικά.
Τιμή δόξα και Αιώνια ευγνωμοσύνη στους Γαλαξειδιώτες – Χηρολακιώτες ήρωες, καί γενικά στους Έλληνες ήρωες πού πολέμησαν και έδωσαν και τη ζωή τους για τη δόξα τη λευτεριά και το μεγαλείο της πατρίδας, πού πολέμησαν και έπεσαν για πανανθρώπινα ιδανικά.
Χρέος μας να τιμούμε όλους τους ήρωες γενικά αγωνιστές. της ελευθερίας και της δημοκρατίας, χωρίς διακρίσεις ακριβώς επειδή χωρίς Ελευθερία και χωρίς δημοκρατία μπαίνει μια τροχοπέδη στην πρόοδο και την υγιή ανάπτυξη του πολιτισμού
Είναι χρέος μας να τιμούμε όλους τούς ήρωες πού αρνήθηκαν την αδικία, την ασφάλεια και την καλοπέραση, τις δεξιώσεις στις συμμαχικές πρεσβείες του, Καΐρου (Αίγυπτος) και με την προσωπική στάση Ζωής τους, ως το θάνατό τους υπερασπίστηκαν πανανθρώπινα ιδανικά.
Άς είστε όλοι καλά εκεί πού είσαστε, ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΡΩΕΣ ΓΝΗΣΙΟΙ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙΩΤΕΣ – ΧΗΡΟΛΑΚΙΩΤΕΣ ΗΡΩΕΣ.
Αντώνης Ευθ. Χατζηγιάννης –Σκούμπελος
Πλοίαρχος Ε.Ν.
Ιστορικός – Ερευνητής – Γνήσιος Χηρολακιώτης.