Το παραμυθάκι της Φωνής…Μην αραιώνεις τη ζωή σου

-Έβαλες το καλό το μέλι πάνω στους λουκουμάδες χωρίς να το αραιώσεις; με ρώτησε η μητέρα μου την πρώτη φορά που ανέλαβα την ευθύνη  να τους φτιάξω.

-Μα εμείς θα τους φάμε ,γιατί να τους χαλάσω; της ανταπάντησα.

Άλλοτε πάλι «αραίωνε» τη χλωρίνη με νερό ή χυμούς με νερό για να γίνουν αρκετοί.

Όμως μια μέρα την ώρα που έφτιαχνα τον καφέ μου με είδε σκεπτική και μου είπε  αινιγματικά.

-Μην αραιώνεις τη δύναμη αυτής της νέας μέρας με τις δυσκολίες του χθες. Την κοίταξα στα μάτια και είπα

-Μεταφορικά μιλάς!

-Ναι γιατί αυτή η διαδικασία αραίωσης πρέπει να διεξάγεται προσεκτικά παιδί μου!

Αχ βρε μάνα με πόσες αραιώσεις αγκάλιαζες την παρούσα στιγμή και την προσέγγιζες με θετική και αισιόδοξη νοοτροπία!

Σας καλημερίζω με την ευχή οι χθεσινές δυσκολίες να μην επισκιάσουν τις δυνατότητες του σήμερα.

Μια ποικιλία από όμορφα πουλιά φωλιάζουν μέσα στο μυαλό μου και τις λέω αναμνήσεις.

Ζωή Μπούζα