Ο Γιαννούλης Χαλεπάς στην Κοιμωμένη του

Ο ερχομός του Γιαννούλη Χαλεπά είχε κάνει να ξεσηκωθεί ολόκληρη η Αθήνα. Ο κόσμος ήταν περίεργος να δει πώς θα φερνόταν, τι στάση θα τηρούσε μπροστά στο αθάνατο έργο του.

Από φόβο μη συγκινηθεί, τον πέρασαν – γιατί ο συνωστισμός του κόσμου ήταν αδιαπέραστος – από άλλα μνημεία.

Τα αναγνώρισε όλα, τα θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια. Όταν, τέλος, έφτασε μπροστά της, ζήτησε να του ανοίξουν το κιγκλίδωμα και μπήκε.

Τα μάτια του μια βούρκωναν, μια γέλαγαν, μια κατσούφιαζαν. Κάποιος τότε του είπε:

”Λένε πως την έπλυναν με Άκουα Φόρτε και χάλασε.” Άπλωσε το χέρι του, θώπευσε τις αρμονικές γραμμές του υφάσματος, γέλασε ζωηρά και είπε, ενώ το χέρι του στηριζόταν πάνω στο μάρμαρο με τρυφερότητα: ”Δε χαλάει…”