Η φωτιά.. Ο Αγώνας επιβίωσης… Η προσφυγιά… Τα καμένα… Η μεγάλη προδοσία…
Το σχέδιο οργανωμένο… Όλη η Ελλάδα ένα πύρινο μέτωπο… Το κράτος εγκαταλείφτηκε…
Οι Έλληνες με αυτοθυσία προσπαθούν να σώσουν από τη λαίλαπα της φωτιάς, τη γη των προγόνων τους.
Το κράτος εγκαταλείφτηκε… Καμία βοήθεια από πουθενά. Η Ελλάδα σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης. Σε λίγο οι Έλληνες θα είναι πρόσφυγες στην ίδια την πατρίδα τους.
Το κράτος εγκαταλείφτηκε… Εμείς όμως είμαστε εδώ! Να εγκαταλείψουμε τι.. Τα σπίτια; τα βουνά; τα δένδρα; τα χωράφια; τα ζώα; τα πουλιά; το οξυγόνο; Την ίδια τη ζωή; Τους προγόνους…; Τα ιδανικά μας; Την πατρίδα;
Θεέ μου ρίξε μια βροχή μόνο εσύ μπορείς. Είμαστε μόνοι μας και παλεύουμε με τη φωτιά, με τους εμπρηστές, με τους δολοφόνους. Με όλους όσοι άφησαν τα σύνορα ανοικτά και μπαίνει ο εχθρός με τη μορφή των προσφύγων. Και δεν μπορεί να αγανακτήσει κανείς, ούτε να προσπαθήσει να βοηθήσει, αφού η κατάσβεση είναι υποχρέωση αυτών που λάμπουν με την απουσία τους.
Και αντί να δοθούν μεγάλα ποσά για την πρόληψη και την κατάσβεση της φωτιάς, δίδονται στα κόμματα και στα ΜΜΕ, σ’ αυτούς δηλαδή που ασκούν την εξουσία και σαυτούς που την πατρονάρουν και την καλύπτουν.
Είμαστε μόνοι μας πλέον, αντιμέτωποι με το εχθρικό κράτος, με τους εμπρηστές, τους δολοφόνους του γένους. Η Ελλάδα είναι σε πόλεμο…
Εχθρός το ίδιο το κράτος. Η ιδιοτέλειά του, η αναλγησία του. Το τέλος θα είναι τραγικό. Κρανίου τόπος η Ελλάδα μας.
Καταστρέφουν την χλωρίδα, την πανίδα, τους Έλληνες της Ελλάδας μας.
Μας φτωχοποίησαν, μας κατάστρεψαν και τώρα μας στερούν και το ίδιο το οξυγόνο. Διαλύουν χωρίς έλεος το μέλλον των παιδιών μας.
Όλη η Ελλάδα αποκαΐδια, ένα απέραντο αιολικό πάρκο… για ποιους; Δεν ακούν και δεν βλέπουν πλέον. Άδικα φωνάζουν σπαρακτικά τα πουλιά, άδικα κλαίνε το βιός τους οι Έλληνες.
Ελπίδα μόνο στον Θεό και τον ήλιο της δικαιοσύνης. Είμαστε σίγουροι πως θα λάμψει και πάλι ξανά στον Ελληνικό ουρανό.
