Μπορούμε και χωρίς… διεθνείς «επενδύσεις»
Μετά την άδοξη κατάληξη των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων που στηρίχτηκαν στις θεωρίες του Μαρξ και του Έγκελς νόμιζε κανείς πως θα βαδίζαμε ολοταχώς για μια αγορά διεθνή, πλήρως απελευθερωμένη, χωρίς φραγμούς και όρια. Σε ένα κόσμο όπου όλα θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα, βασιζόμενοι στις τεράστιες δυνατότητες που παρέχουν τα νέα μέσα επικοινωνίας και στις άπειρες ευκαιρίες που ανακύπτουν από τα καθημερινώς βελτιούμενα νέα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Η σκιά και το χαμόγελο του Κέϋνς φαινόταν σίγουρα απλωμένα πάνω από τον πλανήτη και η εφαρμογή, σε όλα τα μήκη και πλάτη, θεωριών που θα βασιζόντουσαν στις απόψεις, του μεγάλου αυτού οικονομολόγου και φιλόσοφου, ήσαν παραπάνω από σίγουρες. Να όμως που στα τελευταία γεγονότα διαψευδόμαστε όλο και περισσότερο από τις παρεμβάσεις που κάνουν τα διάφορα κράτη για να σώζουν μεγάλες ιδιωτικές και κρατικές επιχειρήσεις τους. Η παγκόσμια, σημερινή, οικονομική και πολιτική αναταραχή φανερώνει μια κατάσταση που τείνει να επαναφέρει σε μεγάλη έκταση τα προστατευτικά μέτρα των κρατών.
Για τη νέα αυτή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν είναι αμέτοχο και το διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο. Ένα κεφάλαιο που κινείται με ταχύτητα τυφώνα από κράτος σε κράτος και από Ήπειρο σε Ήπειρο, προξενώντας τεράστιες καταστροφές. Μέσα σε ένα χρόνο και χωρίς να υπάρξει στιγμή εκτόνωσης, η καταστροφική ηφαιστειογενής δράση του διεθνούς αυτού «επενδυτικού» κεφαλαίου, βρίσκεται σε συνεχή έξαρση και καλύπτει κάτω από τη στάχτη της όλο και περισσότερες οικονομίες, παραλύοντας και αφανίζοντας εκατομμύρια αθώα θύματα. Οι θεωρίες, μία μετά την άλλη, αποδεικνύονται αναποτελεσματικές στην πρόβλεψη και την αντιμετώπιση του νέου αυτού φαινομένου, που θα μπορούσε να ονομαστεί και «EL SOROS», «EL GATES» ή οτιδήποτε άλλο, κατά τον αντίστοιχο καταστροφικό τυφώνα «EL NINIO», μιάς και προκαλεί αναπάντεχα περισσότερες και πλέον εκτεταμένες καταποντίσεις.
Βέβαια εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε πολλά πάθει από τη δράση αυτών των διεθνών κεφαλαίων και μυαλό δεν βάζουμε. Έτσι, από τη μια κυνηγήσαμε τον Ωνάση, τον Ανδρεάδη, τον Μποδοσάκη και τους διώξαμε από την Ολυμπιακή, τις Τράπεζες, τα Ορυχεία, και από την άλλη παρακαλάμε κάποιους διεθνείς τυχοδιώκτες, Γερμανούς, Αμερικανούς ή Κινέζους και τους δίνουμε μπιρ παρά αεροδόρμια, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες και λοιπούς στρατηγικούς τομείς της Ελλάδας.
Κατά πρώτον, αρκεί να θυμηθούμε την καταστροφική επίδραση όλων αυτών των διεθνών κεφαλαίων από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Μια ζωή χρωστάγαμε και τίποτα δεν κάναμε. Ερχόντουσαν οι κ.κ διεθνείς επενδυτές και μας τα έπαιρναν όλα.
Δεν είναι μακριά, από τα σημερινά χάλια της οικονομίας μας, η ρήση του «δυστυχώς επτωχεύσαμε» του 19ου Αιώνα, αφού μέχρι πριν λίγο ξεπληρώναμε, και τώρα μας έχουν φορτώσει και τα επόμενα των μνημονίων, που θα πληρώνουμε για άλλα τόσα χρόνια.
Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει χωρίς τους ξένους πάτρωνες και καθημερινά το αποδεικνύει. Όχι στον νεοπροστατευτισμό. Όχι στις διεθνείς εισροές «επενδύσεων». Όχι στο ληστρικό άρμεγμα των πόρων μας.
Σεβασμό στην ιστορία, εμπιστοσύνη στους Έλληνες, αγάπη για την πατρίδα, αυτό χρειαζόμαστε και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν.