Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΚ ΚΡΗΤΗΣ
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ως νεομάρτυρες χαρακτηρίζονται όσοι μαρτύρησαν, για την πίστιν του Χριστού μετά το 1453μ.Χ. δηλ μετά την άλωσιν της Κων/πολεως. Αρνήθηκαν να ασπαστούν τον Ισλαμισμόν, τον Μωαμεθανισμόν, το Μουσουλμανισμόν.
Ο Άγιος Νικόδημος εξηγεί, ότι ενεφανίσθησαν οι Νεομάρτυρες, για να γίνει ανακαινισμός όλοκλήρου της Ορθοδόξου πίστεως.
Στο στερέωμα των μαρτύρων της Κρήτης, μεταξύ αυτών, συγκαταλέγεται και ό δεκατετράχρονος Νεομάρτυρας Ιωάννης ο ράφτης.
Άγιοι είναι οι άνθρωποι, που μέσα στην καρδιά τους έχουν βάλλει την ζωήν του Χριστού και πορεύονται σύμφωνα με τις εντολές του. Αυτοί διατήρησαν την πίστιν μας και έβαλαν θεμέλια γερά στην ζωήν μας.
Νέοι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες θυσιάστηκαν και υπέμειναν μαρτύρια, για την αγάπη στον Χριστό,
Στα συναξάρια της Εκκλησίας, υπάρχουν πολλές θαυμαστές ιστορίες, εντυπωσιακές, συγκινητικές με τα μαρτύριά τους.
Όταν μιλούμε για μάρτυρες συνήθως, πηγαίνει το μυαλό μας, στην Αρχαία Εκκλησία. Αντίθετα, κάθε εποχή έχει τους δικούς της μάρτυρες, που θυσίασαν την ζωή τους.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, νέφη μαρτύρων θυσιάστηκαν, για να μην αρνηθούν την πίστιν τους. Βασανίστηκαν, απαγχονίστηκαν, πέθαναν μέσα σε αναμμένα καμίνια, αλλά την πίστιν τους δεν την πρόδωσαν. Μεταξύ αυτών ήταν και ένας νέος, τον οποίον έφεραν κάποιοι συμπατριώτες του από την Κων/πολιν στην Κρήτη για να εργαστεί. Εργαζόταν σαν ράφτης, σε έναν Χριστιανόν, ήταν μόλις δεκατεσσάρων χρονών. Μία ημέρα, που ο Χότζας έκανε την μεσημεριανή προσευχή του, κάποιος φώναξε, πως αυτό το παιδί, βρίζει την πίστιν μας και το προσκύνημά μας. Μόλις άκουσαν αυτό οι Τούρκοι, άρπαξαν το παιδί, το χτύπησαν μέχρι θανάτου, το πήγαν στον Βεζύρη και είπαν ότι βρίζει την πίστιν τους, Ο Βεζύρης το καλόπιασε και του είπε να γίνει Τούρκος, θα τον έχει κοντά του και θα τον κάνει πλούσιον. Ο Ιωάννης απήντησε, δεν πρόκειται να αρνηθώ ποτέ τον γλυκύτατον Ιησούν, ακόμα και αν με υποβάλλετε σε μύρια βασανιστήρια, ακόμα, αν μου χαρίσετε ολόκληρο το βασίλειόν σας.
Το ευλογημένο παιδί όμως δεν προτιμούσε, ούτε χρήμα, ούτε παλάτια, ήταν δοσμένο εξ ολοκλήρου στον αληθινόν Θεόν. Ο Βεζύρης διέταξε τον αποκεφαλισμόν του. Αφού το παιδί γονάτισε κάτω, ο τούρκος άρχισε να τον χτυπά σιγά σιγά στον τράχηλο, για να τον αναγκάσει να αλλαξοπιστήσει. Αφού δεν τα κατάφερε, τον χτύπησε δυνατά στον τράχηλον και τον αποκεφάλισεν. Έτσι η αθώα του ψυχή ανέβηκε στην ουράνια πολιτεία και έλαβε τον στέφανον του μαρτυρίου.
Εορτάζει και τιμάται η μνήμη του 15 Σεπτεμβρίου. Υπάρχουν όμως και άλλες πηγές, που αναφέρουν ότι μαρτύρησε στην Κων/πολιν στις 20 Δεκεμβρίου 1453. Την νύκτα εκείνη, ευσεβείς χριστιανοί, πήραν το Άγιον λείψανόν του και το ενταφίασαν στο Μπέγιογλου. Η πόλις αυτή ήταν μία πυκνοκατοικημένη περιοχή, η γνωστή σε όλους, με την ονομασία Πέραν.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, τα μαρτύρια των Αγίων είναι αμέτρητα, δεν τελειώνουν, ας ακολουθήσομεν τους Υμνογράφους που τους υμνούν: «Τους Νεομάρτυρας Χριστού τους γενναίους, καθικετεύσομεν πιστοί, εκβοώντες «υπέρ ημών πρεσβεύσατε τον Κύριον».
Το κοντάκιον της εορτής αναφέρεται μόνον στον Άγιον Ιωάννην, τον εκ Κρήτης, στο οποίον και ψάλλομεν: «Τη πατρώαν πίστιν σου, σοφέ, αφήκας και Χριστόν, ως Κύριον ομολογήσας Θεόν, εβίωσας τας εντολάς του Ευαγγελίου. Έδωκας την νέαν πίστιν και την ζωήν σου, δια τούτο και κατετάχθης εν Νεομάρτυσιν, Ιωάννην ένδοξε. Σε ικετεύομεν, πρέσβευε υπέρ των ψυχών ημών».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Mαρία Τσακανίκα