Η ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΡΑΗ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ…Ο ΑΛ ΠΟΡΔΟΛΟΝΕ ΚΑΙ Ο ΓΕΥΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΑΠΟ ΣΠΟΡΙΤΙΚΟ ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΟ ΦΛΑΜΠΕ, ΠΟΥ ΕΞΑΕΡΩΘΗΚΕ…
Ο Φραγκίσκος – Λιουτπράνδος – Ευγένιος – Σολωμονικός – Άγγελος – Ροδόφος – Μπαρζίλ του Πορδολόνε, γνωστός και με το παρατσούκλι «Αλ Πορδολόνε», χασμουρήθηκε νωχελικά στην υπερενισχυμένη με ατσάλινους μηχανισμούς πολυθρόνα του, ενώ η οδοντογλυφίδα, που είχε κολλήσει ανάμεσα στους τραπεζίτες του, έπεσε από τα υγρά χείλη με μια σταγόνα σάλιο πηχτό, που λέρωσε την πανάκριβη σινιέ γραβάτα του…
Ρεύτηκε δυο τρεις φορές, ενώ «πέρδετο» με τρόπο ύπουλο και θρασύ, αψηφώντας την ύπαρξη του πιστού κολαούζου και γραμματέα του. Μονάχα η σκόνη, που σήκωνε το δύσοσμο αέριο από τη βρώμικη στόφα της πολυθρόνας, μαρτυρούσε την οργανική προέλευση του εκτοξευόμενου βιολογικού όπλου ανορθόδοξου πολέμου…
Ο γραμματέας του, ο μικροκαμωμένος Ελληνοαμερικανός Μπάφφυ Κουλουπουρδός, έκανε πως δεν καταλάβαινε, ενώ κρατούσε μετά βίας την αναπνοή του, μέχρι να απομακρυνθεί προς το ανοιχτό παράθυρο…
Νέα Υόρκη, Μανχάταν, 67ος όροφος και από κάτω χάος… Τι να σου κάνουν κι οι π@ρδές, όταν είναι φυλακισμένες ανάμεσα σε βουνά, σκέφτηκε ο Κουλουπουρδός και κάθισε πάλι στο γραφείο του αναμένοντας διαταγές με το χαρτομάντηλο στο χέρι…
-«Ρε Μπάφφυ…», ακούστηκε από μέσα η χυδαία φωνή του Πορδολόνε…
-«Ορίστε αφεντικό…», απάντησε τρέμοντας το ανθρωπάκι.
-«Ρε χαμένε, δε σου είχα πει να μου φωνάξεις το Προεδρείο της Ένωσης της Βρεμένης Πατσαβούρας; Ακόμα εδώ είσαι; Σύρε και φώναξε τους, να τσακιστούν να έρθουν, γιατί έχουμε συμβούλιο για εκείνους τους χαμένους τεμπελχανάδες με τα επιδόματα, τους αυτοαποκαλούμενους «Έλληνες»…
-«Τι έγινε πάλι αφεντικό; Ακόμα υπάρχουν αυτοί οι ψωρίλοι;»…
Ρώτησε σαστισμένος ο ρουφιανάκος, που όπως όλοι οι υποτακτικοί κολαούζοι, νόμιζε ότι έπαιρνε ιδιαίτερη προσωπική αξία, σκουπίζοντας την περιπρωκτική χώρα του αφεντικού του, αντί να κοιτάξει τα χάλια του, χώρια το γλείψιμο, που ωθεί κάθε προκομένο σαλιγκάρι σε κορφές πυραμίδων εξουσίας…
-«Πάλι εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;», ούρλιαξε ο Πορδολόνε μεταξύ ερυγών και π@ρδών, που αναδύοντο κατά ριπάς ή μεμονωμένες…
Το δουλικό, φόρεσε μάσκα FFP4, τάχαμου για τον κορονοϊό και λούφαξε απελπισμένο. Άντε να βρεις στην Αμερική, επίσκεψη σε πνευμονολόγο, με το ασφαλιστήριο του OBAMACARE, να σου δώσει εισπνεόμενα και οξυγόνο κατ’ οίκον… Πάλι τηγανητό χέλι έφαγε, σκεφτόταν, ανασαίνοντας με δυσκολία το μεθάνιο…
Απελπισμένο το παραδουλάκι, έκανε βιαστικά μερικά τηλεφωνήματα, από πακιστανικά κινητά κι εκεί που έπρεπε, έστειλε μηνύματα με ταχυδρομικά περιστέρια – πτηνο – πρακτόργια, εκπαιδευμένα από ορνιθολόγους της CIA. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, το γραφείο είχε γεμίσει πράκτορες, χάκερς, σεφ, μαγείρους, παραμαγείρους, σουφραζέτες, παράγοντες ισχύος και ξεβράκωτες influencers… Οι έμμισθοι του FB, είχαν τιμητικές θέσεις, όπως και αρκετοί υποτιθέμενοι νεωτεριστές των Μ.Μ.Ε.
-«Τα θα γίνει με το project-Greece;…
Ούρλιαξε ο Πορδολόνε μετα μανίας. Τους αφήσαμε αγράμματους, τους φοβίσαμε με χούντες, ξεφτιλίσαμε τους στρατιωτικούς τους, δαιμονοποιήσαμε τον πατριωτικό χώρο, τους κλείσαμε τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες τους, χερσώσαμε τα χωράφια τους, ερημώσαμε τα χωριά τους γεμίσαμε τα νησιά με τουρκομερίτες, τους μιλάμε για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο κι αυτοί, τάχατες, ακόμα να μας πάρουν είδηση… Ρε μπας και μας δουλεύουν;».
-«Εγώ αφεντικό έγραψα ότι ο Μεγαλέξαντρος είχε εραστή τον Ηφαιστίωνα….» γρύλλισε ένα λιγδιασμένο ανθρωπάκι, με ικανοποίηση, ότι είχε επιτελέσει έργο…
-«Εγώ μάστερ, τους έβαλα να μιλάνε δημοτικιά, γκρήκλις, ελληνική μετά χασμωδίας και ανακριβολογίας. Τους έκανα τον εγκέφαλο σκ@τά…, τι άλλο να κάνω;», ψέλλισε ο φελλόλογος της παρέας.
-«Εγώ τους έδινα συνεχώς δάνεια για να πληρώνουν αντιμισθίες σε ένα σωρό κοπριές ανεπάγγελτες…», είπε με στόμφο ο οικονομολόγος της παρέας…
-«Αφήστε τα αυτά. Ολόκληρη Μακεδονία, έβγαλα σλαβόφωνη. Αυτό, κανένας άλλος δεν θα το κατάφερνε…», φώναξε θριαμβευτικά ο πλαστογράφος ιστορικός της παρέας…
-«Ναι, αλλά τι θα κάνατε χωρίς εμένα, έναν τόσο επιτυχημένο image maker; Ούτε στα παραμύθια δεν έγιναν, τέτοιες μεταμορφώσεις…», καμάρωνε ο καθηγητής της έβδομης τέχνης, που δίδασκε υποκριτική και υποκρισία σε επιχρυσωμένους τενεκέδες…
-«Σκάστε όλοι σας, που καμαρώνετε κι από πάνω, μετά από τόσες αποτυχίες…», διέκοψε την ομήγυρη ο Αλ, με στεντόρεια φωνή…
«Που είναι οι ενορχηστρωτές της ανταλλαγής των πληθυσμών; Που είναι οι διοργανωτές των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων; Γιατί δεν ήρθαν σήμερα;… Τόσα χρόνια, βρε άχρηστοι, σας πληρώνω και ακόμα υπάρχουν πέντε εκατομμύρια Έλληνες στην Ελλάδα;»…
-«Μα τους λέμε μπούρδες, ότι τάχα είναι έντεκα εκατομμύρια, ο πληθυσμός της Ελλάδας… αφεντικό… Με τις Ελληνοποιήσεις και την ιθαγένεια, που ξεφτιλίσαμε, τόσο βγαίνουν τα νούμερα. Οι βρωμορωμιοί… Και με τα οικονομικά μέτρα, τους έχουμε βάλει τη ζωή των παιδιών τους στο καλαπόδι. Κανένας δεν παντρεύεται, καμμιά δεν γεννάει. Όλοι και όλες συλλέγουν πτυχία…», ψιθύρισε ο γραμματέας με εμφανή τρόμο στη φωνή του…
-«Μα πως…», πετάχτηκε ο νομικός της παρέας…, «…Σε λίγο θα παντρεύονται και τα ομόφυλα ζευγάρια και θα υιοθετούν… βρέφη και παιδιά από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αφού δεν θα βρίσκουν διαθέσιμα Ελληνόπουλα, εφόσον οι περισσότεροι Έλληνες ψωμολυσσάνε άκληροι…»…
-«Ναι, αλλά ακόμα υπάρχει Ελλάδα! Και εγώ, θέλω να τη σβήσω από το χάρτη. Αυτοί και οι πρόγονοι τους, ανέκαθεν διέλυαν τα σχέδια μας, για μια παγκόσμια κυβέρνηση με εκατομμύρια σκλάβους… Τους φτιάξαμε ένα σωρό παραμύθια της Χαλιμάς, τους μιλήσαμε για κλιματική αλλαγή, τους κάψαμε, τους πνίξαμε, τους φορτώσαμε δάνεια και άχρηστους να τρώνε τους κόπους τους κι αυτοί κάθε βράδυ, συνωστίζονται στις παραλίες, ωραίοι και χαλαροί, πίνοντας καφέδες και ουζάκια!
ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΕΧΟΥΝ!…»… Ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη ο Πορδολόνε οργισμένος κι αποφασισμένος να χτυπήσει με νέες συνομωσίες και μήλα, ή καλύτερα σύκα της Έριδος, της εποχής, που θα έριχνε στις λαϊκές αγορές, με τρία ευρώ το κεσεδάκι!
Σχέδια, που άδοξα διαλύθηκαν όταν, ατίθασος τις ριπή αερίων και κοπράνων, διαλαθούσα του χαλαρού περιπαθούς σφιγκτήρος, όστις διατηρών ανάλωτον την περιοχήν επί μακρόν, εκ της πιέσεως ηπατήθη σφόδρα, οπότε, βροντώδης αέριος άμα και στερεός ρύπος διαφυγών, διέλυσε την ομήγυριν…
«Ένεκα, που ο Αλ», έπρεπε οπωσδήποτε να αλλάξει άμεσα εσώβρακον και κοντοβράκια αφενός, αφετέρου δε, κρίθηκε απαραίτητη, παρέμβαση συνεργείου απολυμάνσεων.
Ευτυχώς κανένας δεν υποψιάστηκε, ότι το σύγκλινο με τα σπορίτικα πικράγγουρα, που είχαν στείλει πεσκέσι, στον λαίμαργο Πορδολόνε, ήταν έργα της θείας Κυριακούλας, μαζί με χέλι Αντριώτικο και γλυκό συκαλάκι από ορνούς της Μάνης…
Σημείωση: Σπορίτικο αγγούρι ή πικράγγουρο, είναι εκείνο, που οι αγρότες αφήνουν να αναπτυχθεί για πολύ καιρό, ώστε να γιγαντώσει σε μέγεθος γεμάτο σπόρους για την επόμενη σαιζόν)…
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός