Αλυφαντής Ανδρέας

Έκλεισα τ’ αυτιά μου στις σειρήνες

Έκλεισα τ’ αυτιά μου στις σειρήνες

κι ήρθα ένα βράδυ να σε βρω,

ίσως λέγαν ψέματα κι εκείνες

από ζήλια μη σε ξαναδώ.

Άραγε γιατί να μας ζηλεύουν,

δεν τους κάναμε ποτέ κακό,

επειδή ταιριάζουμε οι δυο μας,

δεν μας βλέπουν με μάτι καλό.

Θέλουνε να μπουν ανάμεσά μας

και να σπείρουν ζιζάνια σωρό,

να αδράξουνε τον έρωτά μας,

να μας οδηγήσουν στον γκρεμό.

Όσο κι αν είστε αδυσώπητοι,

ο δόλος δεν θα επικρατήσει,

γιατί η καρδιά μας είν’ ατρόμητη,

κανείς δεν θα την τραυματίσει.

Αφήστε ήσυχο τον έρωτά μας

και δεν χωράνε σπιρουνιές,

άσπλαχνοι, φύγετε μακριά μας,

εμάς δεν μας πτοούνε οι ψευτιές.

Του έρωτα οι ρίζες έχουν βάθος

μα οι σειρήνες είναι ρηχές,

και οι Κασσάνδρες θα βγούνε λάθος,

μπροστά στις αστείρευτες χαρές

Ανδρέας Β. Αλυφαντής

Από την ποιητική συλλογή

«Στις Στράτες που Περπάτησα»