Λαμπερά αστέρια

Ένα βράδυ, Καλοκαίρι του 1984, με είχε πιάσει τσιγαρόβηχας και μου φώναξε η γυναίκα μου: ”Θα πεθάνεις από το τσιγάρο..!”

Την επομένη περνούσα εξετάσεις θώρακος. Με κυρίευσε η ιδέα του θανάτου. Σκεφτόμουν την κηδεία μου, τα κλάματα της μάνας μου, και τότε μου έρχεται η πρώτη φράση αυτόματα: ”Μία είναι η ουσία…” Στη συνέχεια βρήκα το ρεφρέν, παίρνω ένα ταξί, πηγαίνω στο Στορκ, όπου εμφανίζονταν ο Νικολόπουλος, η Αλεξίου και ο Πάριος, διαβάζει τους στίχους ο Χρήστος, ενθουσιάζεται, και το παίζει στο καμαρίνι με τη Χαρούλα. Λευτέρης Χαψιάδης, ο στιχουργός.