Πλημμύρες, Φωτιές, Εγκατάλειψη .Ξύπνα Νεοέλληνα
Και αφού κάηκαν μεγάλες εκτάσεις της Ελληνικής γης, πνεύμονες οξυγόνου και κατοικίες σπάνιων πουλιών και ζώων όπως το Δάσος της Δαδιάς, ήλθαν και οι πλημμύρες να μας από τελειώσουν. Καημένε Έλληνα αγρότη, κτηνοτρόφε σε διώχνουν από τη γη που σε γέννησε, σε τάισε και σε ανέθρεψε… Αν μείνεις σ’ αυτήν θα πεινάσεις κι εσύ και τα παιδιά σου, αν φύγεις και πας στα μεγάλα αστικά κέντρα θα πεινάσεις εσύ, αλλά και εμείς.
Κι ενώ η επιστήμη έχει προχωρήσει και θα μπορούσαν παρεμβαίνοντας στην ιονόσφαιρα να εκτονώσουν το φαινόμενο της έντονης βροχόπτωσης. έλαμψαν και πάλι δια της αδράνειάς τους. Ένα κράτος φονιάς!
Εικόνες ντροπής εν έτη 2023. Οι άνθρωποι ανεβασμένοι πάνω στις στέγες των σπιτιών προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους…! Ποιος φταίει; Το κράτος λέει η κλιματική αλλαγή. Οι σκεπτόμενοι Έλληνες θα πουν η Δημοτική αρχή που ενώ εδόθησαν κάποια κονδύλια δεν χρησιμοποιήθηκαν για αντιπλημμυρικά έργα, γιατί άφησε να χτιστούν σπίτια πάνω σε ρέματα εισπράττοντας ένα πρόστιμο, τα νομιμοποίησε!
Οι εικόνες τραγικές. Όλα γύρω μια λίμνη, μόνο με βάρκα μπορείς να κινηθείς. Διασώστες και εθελοντές πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και απεγκλωβίζουν οικογένειες. Ηλικιωμένοι, ανάπηροι, κατάκοιτοι και μικρά παιδιά περιμένουν τη σειρά τους υπομονετικά. Σε πολλούς λείπουν φάρμακα… Ένα μεγάλο καραβάνι προσφυγιάς ξεκίνησε το ταξίδι του. Για να μην αναφερθούμε στους νεκρούς… πόσοι ήταν δεν ξέρουμε. Σ’ ένα βράδυ χάθηκαν ζωές, περιουσίες, χάθηκαν σπαρτά. Ο θεσσαλικός κάμπος ήταν ο μεγαλύτερος σιτοβολονας της Ελλάδας. Έρχεται πείνα… Σ ένα βράδυ χάθηκαν ελικόπτερα του στρατού. Πλημμύρισε πτέρυγα μάχης. Ένα ακόμα τραύμα στην άμυνά μας.
Η επόμενη και οι επόμενες μέρες βρίσκει τους ανθρώπους σε απόγνωση. Όμως το αίσθημα αυτοσυντήρησης επικράτησε και οι πληγέντες σηκώνουν τα μανίκια και ρίχνονται στη δουλειά. Αντλούν τα νερά από τα σπίτια και παραγγέλνουν καινούργιες οικοσκευές. Τα χωράφια τους όμως έχουν καταστραφεί, για να ξαναγίνουν καλλιεργήσιμα, θα χρειαστεί μια πενταετία τουλάχιστον. Και τότε έρχεται η δεύτερη βροχόπτωση, μικρότερης έντασης από τη πρώτη, όμως ικανή να βγάλει τις καινούργιες οικοσκευές άχρηστες, στο δρόμο.
Δρόμοι κόπηκαν στα δύο. Χωριά απομονώθηκαν. Νερό πόσιμο δεν υπάρχει. Όλες οι πλημμυρισμένες εκτάσεις μια υγειονομική βόμβα, μια απειλή. Χιλιάδες ασθένειες παραμονεύουν. Αλλά και στο μέλλον δεν ξέρω αν τα τρόφιμα θα είναι ασφαλή. Κι ο Δήμαρχος, ο ανώτατος άρχων βιαιοπραγεί χαστουκίζοντας δυστυχισμένους πλημμυροπαθεις, αντί να σκύψει στοργικά και με συμπόνια πάνω από τα κεφάλια τους. Κι έρχονται οι χαστουκισμένοι, οι πονεμένοι, να ζητούν συγνώμη, γιατί είναι σκληρή η εξουσία και την έχουν ανάγκη!
Τέτοιοι ραγιάδες είμαστε.. Η τουρκοκρατία καλά κρατεί… Χάθηκε ο Θεσσαλικός κάμπος… Τώρα οι δήμαρχοι και οι αντιπεριφεριαρχες πήραν την ψήφο σου και θριαμβολογούν σε βάρος σου. Σε χλευάζουν για τα χάλια και την κατάντια σου.
Τι θα κάνεις δυστυχισμένε Έλληνα; Θα τους Υποστείς και πάλι. Άλλα πέντε χρόνια κάτω από τη μπότα τους. Πόσο να αντέξεις ακόμα;
Σ άφησαν απροστάτευτο στο έλεος της φωτιάς, της πλημμύρας, της αρρώστιας, της ανεργίας. Σε εμπαίζουν ασύστολα μιλώντας για κλιματική κρίση και για… πυρκαγιές που μπαίνουν μόνες τους. Δυστυχώς η κοινωνία έχει περιέλθει σε μια κατάσταση που μπορεί να ονομαστεί Συλλογική Αμνησία – Αφασία – Αγνωσία – Αλαλία, εν συντομία ΣΑ-4 όπως προφητικά έλεγε και ο μέγας Λιαντίνης.
Στο χέρι σου είναι Νεοέλληνα μπεις και πάλι σε ένα δρόμο δικό σου, και να αποτινάξεις το ραγιαδισμό. Ίσως κάποτε το καταφέρεις, μέχρι τότε ας σε φυλάει ο Θεός, από τις πράξεις σου.
Κλαίρη Παπαντωνάκου