Μπριλή Μαίρη

Οι αυταπάτες μου

Εγώ τις αυταπάτες μου

τις κλείνω σ’ ένα τετράδιο

και τις πηγαίνω στην αίθουσα διδασκαλίας

όπου,

στου φωτεινού διαδρόμου της το θρανίο,

ανοίγω τις σελίδες.

Εκείνες απλώνουν τα πλοκάμια τους

-σαν καλλιτεχνικές ουρίτσες–

στα γράμματα και στους αριθμούς.

Τσαλαβουτούν στο δάκρυ του Μ.Κ.Δ.

Στεγνώνουν στο γέλιο του Ε.Κ.Π.

Ταράσσουν τους κύκλους μου,

και προσπαθώντας να με ψαρέψουν

με τα άγκιστρα των ισχυρισμών τους

με παρασύρουν σε παράλογα συμπεράσματα.-

Όταν,

στις μοναδικές στιγμές της ακινησίας,

μετά από της ζωηρότητάς τους το διάλειμμα,

ανοίγω το παράθυρο τάχα μου

για να στεγνώσει ο γύψος,

 από των ουσιαστικών τους την πτώση,

με σχολαστική επιμέλεια τοποθετώ

 τις αυταπάτες μου σε παρενθέσεις.

Έπειτα τις υψώνω στη μηδενική.

Τότε είναι και η στιγμή

που τις αντιμετωπίζω

σαν ίσος προς ίσο,

αφού και οι αυταπάτες μου

ισούνται με τη Μονάδα.

Μαίρη Μπριλή