Ζούμε σε περιόδους αμφιβολίας και πολλών υποψιών. Είμαστε θυμωμένοι, απογοητευμένοι, εξαθλιωμένοι και έχουμε υποστεί, μετά από «ΣΟΚ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ», του Άλβιν Τόφλερ, και το ΣΟΚ της απώλειας της Ανθρωπιάς μας. Έχουμε πλήθος ανθρώπων με υπερμυαλά, αφού άριστα κατέχουν τις Νέες Τεχνολογίες, αλλά δυστυχώς στερούνται καρδιάς… Δηλαδή δεν έχουν ανθρωπιά και ανώτερου επιπέδου συναισθήματα. Είναι βουτηγμένοι σ’ έναν υλισμό που πολλές φορές εμφανίζεται και εκφράζεται χυδαία.
Κατά τον Αϊνστάιν ο υλικός τεχνολογικός πολιτισμός, που στερείται πνεύματος μοιάζει με τον ψυχασθενή που κρατάει τσεκούρι.
Μέσα σ’ αυτό το πανδαιμόνιο και τη χαοτική παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση για πρώτη φορά οι Έλληνες αρχίζουμε να «προφητεύουμε» πως έρχεται πείνα και άλλες συμφορές. Για το πρώτο συναινούν η ακρίβεια, η κυβερνητική αδυναμία να έχει μια ουσιαστική κεντρική κρατική παρουσία στην εγχώρια Αγορά, όπου μια αναρχία επικρατεί και μάλιστα με απειλητική αυξητική τάση. Αυτό φυσικά το έχουμε πολλές φορές αναδείξει και έχουμε αποδείξει και την αιτία του, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο άλλος τύπος Φιλελευθερισμού και που στον πυρήνα του είναι αναρχικός.
Για το δεύτερο, τις άλλες συμφορές, όχι σεισμούς, καταποντισμούς και όποια άλλη καταστροφική θεομηνία, αλλά με τα συνεχώς ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ της ανθρωπότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία της έγινε σκλάβα κάθε εμπάθειας, ανηθικότητας διότι αποκλείστηκε σε μια ανθρωποκεντρική νοσηρή, ναρκισσιστική, κατάσταση όπως της τη σέρβιραν οι επιτήδειοι διάβολοι και τρίβολοι προκειμένου να την αφανίσουν.
Κανείς δεν συγκινείται και κυρίως οι νέοι μας. Υπομένουν με καρτερικότητα και δήθεν αντιστασιακές νεανικές δυνάμεις τον αφανισμό τους!
Μια αυξανόμενη απανθρωπιά χαρακτηρίζει τον πλανήτη μας. Οι κανόνες της παγκοσμιοποίησης της εξασφαλίζουν πράξεις για κέρδη και όχι για ανθρώπους. Ναι, το Διαδίκτυο (ΙΝΤΕΡΝΕΤ) προσφέρει απεριόριστες γνώσεις σε όσους το χειρίζονται, δηλαδή δισεκατομμύρια σημερινοί άνθρωποι. Εδώ όμως βρίσκεται το κουμπί της Αλέξαινας και όχι της Αμάλθειας. Το Ιντερνέτ δε μας προτρέπει να σερφάρουμε στη ΓΝΩΣΗ, αν του τη ζητήσουμε θα μας τη δώσει, αν όχι δεν θα μας παροτρύνει. Όλοι γνωρίζουμε πως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος, ο Κικέρων, ο Τέσλα, και τόσοι άλλοι, καθώς επίσης και η Αγία Γραφή έχουν τις δικές τους σελίδες, αλλά πόσοι νέοι τις επισκέπτονται; Δυστυχώς ελάχιστοι. Δυστυχώς…
