Ελεύθερη Άποψη..ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ…ΚΑΙ Η ΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΧΩΡΕΣ,ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΑΝΑΡΓΥΡΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ…
Σήμερα, 1η Νοεμβρίου, εορτάζουν οι Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός, που έζησαν κατά άλλους στην Συρία, ή κατά ορισμένους στην Ασία, περί τον 3ο μετά Χριστό αιώνα.
Δεν γνωρίζουμε πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή τους, παρά μόνο μία: Ότι θεράπευαν ασθένειες, δίχως να αμείβονται και για τούτο, το όνομά τους παρέμεινε στους αιώνες, με το επίθετο ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ… Αναφέρονται επίσης, στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας, οι Κοσμάς και Δαμιανός, ως Άγιοι Ανάργυροι, οι Ρωμαίοι, που έζησαν επί Αυτοκράτορος Καρίνου και εορτάζονται την 1η Ιουλίου.
Σήμερα, η «ανάργυρη ιατρική», τείνει να καταργηθεί, ενώ τα Εθνικά Συστήματα Υγείας, πάσχουν στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Πολυεθνικές εταιρείες, χρηματοδοτούν ιατρική έρευνα, τυποποίηση φαρμακευτικών ουσιών και συνήθως δαπανηρών μεθόδων εργαστηριακού ελέγχου. Η κερδοφορία, αποτελεί σημαντικό κίνητρό τους και φυσικά, δεν είναι μοναστήρια, ούτε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Από την άλλη, είναι γεγονός, ότι η παροχή αποτελεσματικών ιατρικών υπηρεσιών ποιότητας, στοιχίζει – και πολύ μάλιστα.
Ποιος όμως είναι ο ρόλος του Κράτους, στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και ποιος εκείνος του πολίτη, που απαιτεί το Κράτος να του παρέχει απρόσκοπτα, αποτελεσματικές υπηρεσίες υγείας;
Πόσο διαφυλάττουμε εμείς, ως πολίτες το δημόσιο αυτό αγαθό, που αποτελεί το στοιχειώδες στοιχείο της ευζωίας μας;
Η τεράστια αξία των δημόσιων Νοσοκομείων, αναδείχθηκε κατά τα έτη της οικονομικής κρίσης, αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Οι χιλιάδες δύσκολες περιπτώσεις του μεγάλου κινδύνου, που στην πλειονότητα έγιναν αποδεκτές μόνο από τα δημόσια Νοσοκομεία, αποτελούν περίτρανη απόδειξη της ανάγκης, το Εθνικό Σύστημα Υγείας να αξιολογηθεί, βελτιωθεί και διασφαλισθεί ως προς την εύρυθμη λειτουργία του.
Από πλευράς κρατικής μέριμνας, είναι τεράστια η ανάγκη, να διαχωρισθούν άμεσα οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας από τη Νοσοκομειακή. Αλλά και η ανάδειξη της ιατρικής ειδικότητας της γηριατρικής και ίδρυση σχετικών δομών, προς αποσυμφόρηση των μάχιμων νοσοκομείων από χρόνια περιστατικά, αποτελεί επιτακτική ανάγκη.
Πρέπει να πάψουν επιτέλους τα νοσοκομεία να ασκούν πρωτοβάθμια περίθαλψη κατά τις μεγάλες εφημερίες τους.
Όσο για την Πρωτοβάθμια, είναι πολύ σημαντικό, να υπάρξει κάποιο σχέδιο, συγκεκριμένων προληπτικών ανά ηλικία εξετάσεων. Είναι απαράδεκτο, να πιέζονται οι πάροχοι υγείας, να παρέχουν ανά βούληση εξετάσεις υγείας, από τους ασφαλισμένους, που ζητούν ό,τι εξετάσεις έκανε ο τάδε, είτε η δείνα… Μόνο ο θεράπων ιατρός γνωρίζει ακριβώς, όσα απαιτούνται για καθέναν ξεχωριστά… Η σπατάλη στην Πρωτοβάθμια, θα μπορούσε περιοριζόμενη να καλύψει ένα σημαντικό μέρος του κόστους εύρυθμης λειτουργίας της δευτεροβάθμιας, αν υπήρχε ορθολογισμός και διαχείριση ποιότητας στις παροχές. Επίσης, δεν υπάρχει διαλειτουργικότητα, μεταξύ των δομών υπηρεσιών υγείας, ώστε να περιορίζεται και ο χρόνος αναμονής των ασθενών και η προσέλευση κατά τις εφημερίες των δημόσιων νοσοκομείων, που στενάζουν από κοσμοσυρροή, ενώ το 70% των προσερχομένων, θα μπορούσε να εξυπηρετείται στις δομές Πρωτοβάθμιας, αν εκείνες ήταν επαρκώς στελεχωμένες.
Και επειδή, η ιατρική, ως προελέχθη, δεν μπορεί πλέον να επιβιώσει ως ανάργυρη, έρχεται το περίφημο «φακελάκι» να συμπληρώσει ένα κενό, δυσεπίλυτο με ένα πρόβλημα, που χρονίζει και… ας μου επιτραπεί, μυρίζει!
Κάποτε, όταν πολιτεύτηκα, προσκλήθηκα σε τηλεοπτική εκπομπή, όπου ρωτήθηκα καλή τη πίστει υποθέτω, τι θα έκανα αν ήμουν Υπουργός Υγείας για το περίφημο… φακελάκι. Πιστεύω ότι ήταν μια «πονηρή» ερώτηση, ωστόσο, καθόλου δεν με έφερε, σε δύσκολη θέση! Διότι απάντησα, αυτό, που πιστεύω: Ότι ο χρηματισμός, δεν αποτελεί παραβατική συμπεριφορά, μόνον από την πλευρά του δωρολήπτη, αλλά και από την πλευρά του δωροδοκούντος, ο οποίος, χρηματίζει το γιατρό στην προκείμενη περίπτωση, προκειμένου, να πάρει τη σειρά του συμπολίτη του, που δεν έχει χρήματα, ώστε να δωροδοκήσει και αυτός. Επομένως, ο μοναδικός τρόπος να σταματήσει ο παράνομος χρηματισμός, εκτός από την αξιοπρεπή αμοιβή των ιατρών (που είναι στην Ελλάδα πλέον ανέκδοτο), η τιμωρία και των δύο, δωροδοκούντος και δωροδοκούμενου. Όσο για αυτούς, που θωρούν τον δωροδοκούντα σε υπηρεσίες υγείας, ασθενέστερο στη συγκεκριμένη συναλλαγή, τούτο, δεν ισχύει, διότι η δωροδοκία, πηγάζει και από το θράσος και την ασυνειδησία, ως προς τη διαιώνιση της διαφθοράς, που κάποτε πρέπει να εκλείψει από τη χώρα μας.
Σε ουδεμία Ευρωπαϊκή χώρα, η αξιοπρέπεια στην υγεία, πηγάζει από δωροδοκία και ασυνειδησία, ως προς τις ανάγκες του ασθενέστερου οικονομικά.
Όπως επίσης, είναι θεμιτό, να παρέχονται υπηρεσίες υγείας, ανάλογες προς τις εισφορές, που αποδίδονται, ώστε να υπάρχει κίνητρο για την απόδοσή τους. Σε πολλές σύγχρονες χώρες, ιδιωτικές ασφαλιστικές καλύπτουν το επιπλέον ποσόν, της baseline, που χορηγεί το εθνικό σύστημα υγείας, κάτι, που είναι και έντιμο εκ μέρους των και πρωτότυπο και αποτελεσματικό.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός