Κανατσέλης Γιάννης

Για τη ρυτίδα σου

Είπες πως δεν σε ενοχλεί

εκείνη η ρυτίδα

και γω σου χαμογέλασα

κι έκανα πως δεν είδα.

Το πρόσωπο το καθαρό

φέγγει κι όλα τα σβήνει

χύνεται πάνω ένα φως

ρυτίδες δεν αφήνει.

Απλώνεται μια ξαστεριά

π’ όλα τα γαληνεύει

μάτια πλατιά ανοίγονται

η όψη ειρηνεύει.

Για τη ρυρίδα τούτη δω

πού ’ναι στο μέτωπό σου

ήρθα κοντά σου πιο πολύ

γίνηκα άνθρωπός σου.

Γιάννης Κανατσέλης