Τσιμπιρλή Βίκυ

Τότε

Αποτρεπτικό,

μέσ’ απ’ τις ώχρες του Νοέμβρη,

να ξεπετάγονται απρόσκλητες,

οι πρώτες μεγάλες προσδοκίες

απ’ τα παλιά,

διάσελα της Γραφής…

Εκείνες,

με τις πολύχρωμες συλλαβές

και το βαρύ άρωμα της λαχτάρας,

που’ χυνε το μολύβι σου,

γλιστρώντας,

στο ηδύμελον της νυχτός…

Τότε,

που οι βουνοκορφές,

δεν είχαν πέσει ακόμη

και η Εμπιστοσύνη,

υπερπηδούσε τα σύννεφα

και γέμιζε τον ασκό της μ’ αστέρια…

Σφιχτοδεμένη,

σ’ ένα αθόρυβο βλέμμα,

ένα ψάθινο καπελάκι

και μισό ηλιοτρόπιο…

Βίκυ Τσιμπιρλή