Ο Σέρ της Πίστας

“Το 1965 δούλευα στην Πλάκα, στο Κάστρο του Παπαχειμώνα. Την ώρα που βρισκόμουν στο πάλκο και τραγουδούσα, έρχεται ένα γκαρσόνι και μου ψιθυρίζει:

-”Στο τελευταίο τραπέζι ένας φουκαράς σε περιμένει. Θέλει να σου πει κάτι. Δε γνωρίζω τι.”

Στο πρώτο διάλειμμα άφησα το μπουζούκι μου στην καρέκλα και πήγα κοντά του.

-”Τι με θέλεις;” τον ρώτησα.

-”Κύριε Μπιθικώτση” μου λέει, “αν δεν το δείτε με τα μάτια σας, δε θα μπορέσετε να με βοηθήσετε. Γιατί έχω ακούσει ότι είσαστε καλός άνθρωπος κι έχετε βοηθήσει πολύ κόσμο”

Φτάσαμε στο Κερατσίνι και περάσαμε απέναντι, στα καταπατημένα της Κούλουρης. Με πηγαίνει στο σημείο όπου είχε στήσει μαζί με τη γυναίκα του ένα ξύλινο σπιτάκι, ένα δωμάτιο με μια κουζίνα.

Η βροχή και ο αέρας το είχαν γκρεμίσει. Δεν είχε απομείνει τίποτα. Τα δυο παιδιά του ήταν μέσα σε ένα μπαούλο σκεπασμένο με ένα χοντρό νάιλον που το στήριζαν πέτρες.

Του λέω, τότε. -”Πάρε αυτά τα χρήματα και ξαναφτιάξε το σπίτι σου.”