Έφυγε η αγαπημένη μας Κυρία Γεωργία Ευθυμάκη

Από τους πλέον αγαπημένους μας ανθρώπους η κυρά Γιωργία Ευθυμάκη, που έφυγε πρόσφατα, χωρίς δυστυχώς να το γνωρίζουμε για να της πούμε το τελευταίο αντίο και να την ευχαριστήσουμε για όλα όσα έκανε για μας.

Για ολόκληρα 23 χρόνια, όσα την είχαμε ως νοικάρα στο σπίτι, ήταν κερί αναμμένο για όλους μας. Κάθε στιγμή κοντά μας. Να μας πλύνει, να μαγειρέψει, να βοηθήσει, να συνδράμει.

Φτωχή και πονεμένη γυναίκα, χήρα από μικρή ηλικία, με ένα παιδί ασθενικό το Νώντα, που ευτυχώς έφυγε λίγο πριν από αυτήν και ίσως αυτός ο πόνος, να ήταν που την πήρε από κοντά μας. Ακόμα είναι στα αυτιά μου οι θρήνοι της για το μονάκριβο παιδί της, για την αγάπη, τον θησαυρό και το αποκούμπι της.

Θυμάμαι ακόμα και την αείμνηστη μητέρα της Γιωργίας, που μας έπλεκε και κεντούσε παραδοσιακά κρητικά πετσετάκια και μας τα πρόσφερε. Θυμάμαι τα κάστανα που έψηνε, τα ρυζόγαλα, τις κρέμες, τα φαγητά. Πάντα ένα πιάτο για μας με χαμόγελο και αγάπη.

Ακούραστη και άξια γυναίκα η Γιωργία, καθάριζε το σπίτι, τίναζε τα χαλιά, τα πάντα αυτή, όχι γιατί ήθελε χρήματα, αλλά για να σου δείξει εκτίμηση και αγάπη.

Τι να πρωτοθυμηθείς! Όλα είναι μια δυνατή ανάμνηση, ενός ανθρώπου που πρόσφερε, εκτιμούσε και σεβόταν.

Στο κηδειόχαρτο που τυχαία είδαμε, ως συγγενείς της αναφέρονται οι γείτονες, όλοι όσοι την ήξεραν, την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν.

Ευχαριστώ από καρδιάς τους καλούς γειτόνους, την Χρυσάνθη, τον Βασίλη, την Άννα, τον Πέτρο, τον Σταύρο και όλους τους άλλους, που από διακριτικότητα δεν γράφτηκαν τα ονόματά τους στο χαρτί της κηδείας, που πρόσφεραν με τη σειρά τους την αγάπη στον άνθρωπο που στόλιζε τη γειτονιά μας, στην κυρά Γιωργία μας.

Εκεί στο Θεό με τους αγγέλους που είσαι, αγαπημένη κυρά Γιωργία, το ξέρουμε ότι θα μας φροντίζεις ακόμα περισσότερο με τις μεσιτείες σου.