Το παραμυθάκι της Φωνής..Να προσέχουμε

”Πες μου τι είδες στο δάσος φίλη μου κόκκινη”; ρώτησε ο μικρός Παύλος τη συμμαθήτριά του.

”Είδα ένα μεγάλο κροκόδειλο” του απάντησε εκείνη, ανοιγοκλείνοντας τα τεράστια μάτια της.

«Ο σκοπός του ήταν να με πλησιάσει. Μετά όμως από την περιπέτεια με το γνωστό λύκο ήμουν περισσότερο προσεχτική. Δηλαδή κατάφερα και ξέφυγα από τις παγίδες που μου έστησε».

”Και τι παγίδες παρακαλώ μπορεί να κάνει ένας κροκόδειλος”;

”Στην αρχή έκανε πως ήταν μωρό και με το κλάμα του ήθελε να με τραβήξει κοντά του. Στη θέση μου εγώ. Ύστερα ξαπλώθηκε πάνω σένα τεράστιο κορμό δέντρου που είχε πέσει κάτω και περίμενε να καθίσω πάνω του. Μπα είπα δε μοιάζει με κάθισμα. Μετά σηκώθηκε στα δυο του πόδια και έγινε όρθιος κορμός δέντρου. Μάλιστα είχε και φρούτα πάνω και πίστευε πως θα πλησίαζα για να κόψω κάποια. Ευτυχώς φίλε μου Παύλο που το μάθημα μου είχε γίνει πάθημα κι έτσι σήμερα είμαι πάλι εδώ”.

Ζωή Μπούζα