Θεοφάνους Κώστας

Το νήμα της ψυχής μου

Κρατάς ένα νήμα στα χέρια σου,

ένα νήμα γνεμένο απ’ την κλωθώ στο αδράχτι της,

καταραμένο από τον Εωσφόρο

κ’ ευλογημένο από την Ίσιδα.

Είν’ ένα νήμα κλωσμένο με περίσκεψη

απ’ τους αράχνινους ιστούς του απομεσήμερου

από ίνες ακτίνων του Σείριου,

απ’ τα τιτιβίσματα πεταλούδας

και από χνούδι παρθένο μελισσών.

Είν ένα νήμα βαφτισμένο σε διαστημική σκόνη,

λουσμένο στις κατακόρυφες βρυσομάνες του Ολύμπου,

μουσκεμένο στα κατώγια των αναπήρων,

ποτισμένο από τα βογκητά του μεσοπέλαγου,

νανουρισμένο στα σπήλαια των Συλφίδων

και στις διασταυρώσεις των μετεωριτών.

Είν’ ένα νήμα λεπτό και τόσο ευαίσθητο

που αναρριγεί με τ’ άγγιγμα του ονείρου,

που συνταράζεται απ’ το θρόϊσμα της υποψίας,

λυγιέται απ’ την αχνή πνοή του θανάτου,

σκιάζεται απ’ το πρώϊμο ψυχανέμισμα της απειλής.

Κώστας Θεοφάνους

Από την ποιητική συλλογή

Το νήμα της ψυχής μου