ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Στύλος της Ορθοδοξίας, αποκαλείται ο Μέγας Πατήρ ημών Αθανάσιος, Γεννήθηκε  το 293 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, από γονείς χριστιανούς.

Σπούδασε σε ονομαστές σχολές της εποχής εκείνης, θεολογικά και φιλοσοφικά. Διεξήγαγε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη πίστη. Το απαράμιλλο ήθος του, το εγκωμιάζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, το ταυτίζει με την αρετήν και λέγει: «Αθανάσιον επαινών, αρετήν επαινέσομαι». Δηλαδή όταν επαινώ τον Αθανάσιον, επαινώ την αρετήν. Άρα ο Αθανάσιος και η αρετή, είναι ταυτόσημα.

Μορφώθηκε θεολογικά, φιλοσοφικά και συνασκήτεψε στην έρημον με τον ιδρυτή του μοναχισμού Αντώνιο, ο οποίος τον επηρέασε στην διαμόρφωση του ήθους του.

Κάποτε ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά, όπου βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχου Αλεξάνδρου. Ο Πατριάρχης παρατήρησε ότι τα παιδιά υποδύονταν ρόλους αξιωματούχων της Εκκλησίας. Τότε χειροτόνησε τον Αθανάσιον Πατριάρχη, διότι κάποια στιγμή τον είδε να βαφτίζει ένα παιδάκι, κατά την τάξιν της Εκκλησίας. Το γεγονός αυτό φώτισε τον Πατριάρχη να θαυμάζει ότι το Άγιον Πνεύμα ήταν προμήνυμα της μελλοντικής χειροτονίας του. Έτσι το παιδάκι το έχρισε μόνον με το Άγιον Μύρο, τον δε Αθανάσιον τον παρέδωσε σε παιδαγωγό, για να μάθει τα ιερά γράμματα. Ο Άγιος χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Αλέξανδρον, όταν έφτασε σε μέτρον ηλικίας.

Ο Μέγας Αθανάσιος ήταν πολυγραφότατος συγγραφέας. Έγραψε για την Αγία Τριάδα, για το Άγιο Πνεύμα και άλλα πολλά.

Ο Πατριάρχης Αλέξανδρος πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον και μαζί του, τον νεαρόν Αθανάσιον το 325μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας. Ο Αθανάσιος με τον πλούσιον λόγον του διατύπωσε με σαφήνεια την αλήθεια. Ότι ο Χριστός σαρκώθηκε για να θεώσει τον άνθρωπο. Διότι ο Χριστός δεν είναι κτίσμα, αλλά ο Υιός και λόγος του Θεού είναι τέλειο γέννημα του Πατρός. Από τον Γρηγόριον τον Θεολόγον πληροφορούμαστε ότι απέκτησε θεολογικές γνώσεις στην Κατηχητική Σχολή της Αλεξανδρείας. Όταν ο Αλέξανδρος εκοιμήθη, το 328 μ.Χ. ο Αθανάσιος με απόφαση κλήρου και λαού χειροτονήθηκε επίσκοπος ένεκα του ζήλου του και του ανυποχώρητου μαχητή της πίστεως.

Οι διώκτες όμως του Χριστιανισμού έπεισαν τον Μ. Κωνσταντίνο να τον διώξουν από τον θρόνο του και τον εξόρισαν για 17 συνολικά χρόνια. Ο Μ. Αθανάσιος πιστός στον Κύριον καταδιώκτηκε, εξορίστηκε, υπέμενε καρτερικά τα πάντα, μέχρι να αφήσει τα εγκόσμια και να απέλθει στα ουράνια.(371 ή 373 μ.Χ).

Ο ιερός Κύριλλος υπήρξε σημαντική μορφή για την εποχήν του. Άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση τόσον στον εκκλησιαστικόν βίον, όσο και στην διαμόρφωση της χριστιανικής διδασκαλίας και κυρίως στην διατύπωση του χριστολογικού. Για την ζωή του ιερού πατρός, λίγες πληροφορίες έχομε. Θείος του ήταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, άνδρας δυναμικός και εύστροφος, για αυτό τον λόγον ο Κύριλλος, τον ανέφερε πάντα με ευγνωμοσύνη και αγάπη. Σπούδασε στην φημισμένη σχολή της Αλεξάνδρειας, με διδάσκαλο τον Δίδυμο τον τυφλόν. Ο οποίος υπήρξε μέγας Θεολόγος και εκκλησιαστικός συγγραφέας. Παρακολούθησε μαθήματα της περιφήμου αλεξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας. Μελετούσε συνεχώς, πολλές όμως δυσκολίες συναντούσε από την συνύπαρξη Ιουδαίων και Χριστιανών. Οι Ιουδαίοι προκαλούσαν πολλές φορές, μεγάλες ταραχές. Ουδέποτε εσταμάτησε τον αγώνα του κατά του Αρειανισμού.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου μαζί με την μνήμη του Αγίου Κυρίλλου ο οποίος εορτάζεται στις 2 Μαΐου, ημέρα της κοιμήσεώς του.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες οι μνήμες των Αγίων μας, ας γίνουν φωτεινοί αστέρες στην ζωήν ζωή μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘ΄ ΗΜΩΝ

Μαρία Τσακανίκα