Λαουτάρης Εμμανουήλ

Με την πανσέληνο

…κι όταν κατηφορήσαμε, για το Μοναστηράκι,

είδαμε την πανσέληνο να μας ακολουθεί.

Είχες της ’μέρας τ’ όνομα, και μέσα στο βραδάκι,

Ήσουν γλυκιά σαν όνειρο, σεμνή, σαν προσευχή.

Πιο πέρα ένα σαξόφωνο, κεντούσε τις καρδιές μας,

ξάφνου μούπες πως ήθελες, να ιδείς τι θα ιδώ,

έτσι, για λίγο πέταξαν στον ουρανό οι ματιές μας,

μέχρι που τα ματάκια σου, δακρύσανε τα δυό.

Κι ύστερα, μου εζήτησες να γράψω ένα ποίημα

καθώς η λάμψη σ’ έλουζε, του φεγγαριού η χρυσή,

γύρισα και σε κοίταξα, κι είπα πως θα ’ταν κρίμα,

γιατί το ποίημα αγάπη μου, το ’χα, ήσουν εσύ.

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Τα ποιήματα της Κυριακής»

Εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2011

Μελοποιημένο από Αντώνη Λαουτάρη