Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελεύθερη Άποψη..ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ…“THE CHEKIST” (1992) ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ALEKSANDR ROGOZHKIN

Κάθε πολιτική μεταρρύθμιση, μοιάζει με τοκετό. Υπάρχει πόνος, δάκρια, ακόμα και θάνατος. Αυτό περιγράφεται σε όλες τις επαναστάσεις, που σπάνια υπήρξαν ειρηνικές.

Σποραδικά, γυρίστηκαν ταινίες, που περιέγραψαν μελανά χρώματα εξωραϊσμένης από μετέπειτα ωραιοποιημένα καθεστώτα, βίας, ενώ οι μαύρες σελίδες της ιστορίας καταστάσεων, που στη συνέχεια εξιδανικεύονται, αποκρύπτονται έντεχνα και συστηματικά από τους νικητές.

Αυτό συμβαίνει και με έργα της έβδομης τέχνης «αιρετικών», που κόντρα στο συρμό του κέρδους, γύρισαν ταινίες, τις οποίες ουδείς προβάλλει σε ευρεία κλίμακα, ιδιαίτερα όταν θίγουν πολιτικές καταστάσεις, που έχουν ήδη εδραιωθεί και κακώς κείμενα ταμπού, όπως βαρβαρότητες υπό την ηγεσία κάποιων «θεοποιημένων»…

Το αριστούργημα του Aleksandr Rogozhkin, the Chekist, γυρίστηκε το 1992 και είναι ελάχιστα γνωστό στην Ελλάδα.

Η ταινία μιλά για τον Chekist, έναν αξιωματούχο της Cheka, μιας κρατικής οργάνωσης, της εποχής του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, που προοριζόταν για την πρόληψη ενεργειών εναντίον του πολιτεύματος, αλλά παρέμεινε συνώνυμη της κόκκινης τρομοκρατίας. Ιστορικά, η Τσέκα, έδρασε κυρίως την περίοδο από το 1918 έως και το 1920, οπότε σύμφωνα με αδρούς υπολογισμούς, κατά την περίοδο αυτή, εκτελέσθηκαν από τις υπηρεσίες της, χιλιάδες «αντικαθεστωτικοί».

Στο αριστούργημα αυτό του Ρογκόζκιν, ο ήρωας, που ονομάζεται Srubov, είναι ο “ τσεκιστής”, που διευθύνει μια τοπική οργάνωση της ΤΣΕΚΑ. Νέος, μορφωμένος και από καλή οικογένεια, φιλοσοφώντας προσπαθεί να αναδείξει την αναγκαιότητα, αυτών των τρομερών εκτελέσεων, για να προστατευθεί η επανάσταση, ο «μπολσεβικισμός»…

Ο ίδιος, εποπτεύει συνοπτικές δίκες παρωδίας, μετά από τις οποίες τα ανυπεράσπιστα θύματα, οδηγούνται ανά πέντε, εντελώς γυμνά, σε ένα βρωμερό υπόγειο όπου εκτελούνται με περισσή βαρβαρότητα, από εκτελεστικό απόσπασμα, καθένας με μια σφαίρα στο κεφάλι. Στη συνέχεια οι σωροί δένονται, κρεμιόνται (!) σαν σφάγια, από τα σφυρά και τραβιούνται από το χώρο του μαρτυρίου μέσα από μια καταπακτή προς τα έξω, στοιβάζονται σαν ανθρώπινα απορρίμματα, σε καμιόνι και οδηγούνται στην ανυπαρξία…

Το δράμα κορυφώνεται όταν, ο πρωταγωνιστής φθάνει στο σημείο να εποπτεύσει την εκτέλεση του ίδιου του του πατέρα, από φίλο και συνεργάτη του στο άθλιο αυτό έργο, οπότε συγκλονισμένος, υφίσταται νευρικό κλονισμό, που τον οδηγεί δεμένο σαν τα θύματα του, όχι βέβαια στο απόσπασμα, αλλά… στο ψυχιατρείο. Εκεί, κατά τον ίδιο τρόπο, που εκτελούσε αντικαθεστωτικούς, γυμνούς, όρθιους και στραμμένους προς τον τοίχο, δέχεται αντί για σφαίρες, τη στήλη του νερού υπό πίεση, που κατευθύνεται κατά πάνω του, από τους νοσηλευτές του ασύλου…

Η ταινία, που απευθύνεται σε απαιτητικό κοινό, συγκλονίζει από την αρχή έως και το τέλος και καθηλώνει το θεατή. Μην περιμένετε οι σκηνές αφόρητης βίας αλλά και ρεαλισμού, να επιτρέψουν την προβολή της, από τα συνηθισμένα μέσα ευρείας δημόσιας καταναλώσεως, που λένε ΝΑΙ, στην κάθε gay προπαγάνδα, καταπατώντας σήμερα, τα δικαιώματα και την ησυχία των ετεροφυλόφιλων, με πρόσχημα έναν μονομερή ρατσισμό. Η ρωσο – γαλλική δραματική ταινία του σκηνοθέτη Rogozhkin, βασίζεται σε ένα διήγημα του 1923, του Βλαντιμίρ Ζουζουμπρίν και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 1992. Αφηγείται τη βίαιη μετάπτωση από το φιλελεύθερο καθεστώς, στον μπολσεβικισμό και παρουσιάζει «ανθρωποθυσίες» στο βωμό του τότε καθεστώτος, τις ίδιες θυσίες, που επιτελούνται σε κάθε οργανωμένη «αλλαγή», εις βάρος της καθεστηκυίας τάξης.

Κατά τη σημερινή εποχή, το αίμα, χύνεται διαφορετικά και ο αλλοτινός έλεγχος των «στοιχείων» των υποτελών, επιτελείται από μια σύγχρονη μορφή ανεξέλεγκτης εξουσίας, ενός αυθάδους και άμετρου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που εξαφανίζει συστηματικά την περιουσία του αυτόχθονος Ελληνικού λαού και όχι μόνο. Οι «έλεγχοι στοιχείων», που παλαιότερα έκαναν μυστικές υπηρεσίες των καθεστώτων, έχουν αντικατασταθεί, παραδείγματος χάριν, από τις περίφημες «επικαιροποιήσεις» στοιχείων των πελατών των τραπεζών, που είναι ικανές να σας στερήσουν τα χρήματά σας, ανά πάσα στιγμή, με ασήμαντα προσχήματα, όπως επειδή λείπει π.χ., η διεύθυνση κατοικίας σας από τις εγγραφές τους. Απόλυτος και θρασύτατος έλεγχος. Τα χρήματά σας τα κρατούν όμως και τα δέχονται. Οι Ελληνικές τράπεζες σήμερα, αναφέρονται ως οι περισσότερο κερδοφόρες της Ευρώπης. Ωστόσο, το σύστημα εξυπηρέτησής τους προς τους πολίτες νοσεί, είναι αγενές και ελλιπέστατο, απαιτώντας μακροχρόνια ραντεβού, (σαν να ζητούσατε να δείτε από υπουργό εν ενεργεία και πάνω), ενώ αν ζητήσετε τα δίκαιά σας, σάς παραπέμπουν στις καλένδες – τη νομική τους υπηρεσία, προκειμένου να υποταχθείτε στην αυθαιρεσία τους… Χιλιάδες Έλληνες πολίτες σήμερα, θύματα μιας σύγχρονης CHEKA, πλειστηριασμών, χάνουν πατρογονικές περιουσίες, άδικα και ασύστολα, από πλευράς τραπεζών και του κράτους, που τις ανακεφαλαιοποίησε από χρήματα του ίδιου λαού, που σήμερα χειμάζεται.

Σε αντίθεση με την Κύπρο και τη γειτονική Ιταλία, οι Έλληνες δανειολήπτες, χάνουν περιουσίες, που ουσιαστικά «χαρίστηκαν» σε funds τύπου «φάντης μπαστούνι»…

Είναι αλήθεια. Σήμερα, δεν είναι ανάγκη να υπάρχουν εκτελεστικά αποσπάσματα αντιφρονούντων, όταν υπάρχει ένα ανελέητο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που σου βγάζει τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα σε πετά έξω από το σύστημα υγείας, ως ανασφάλιστο, για να ασφαλίσει με τα χρήματα των εισφορών σου, των προηγουμένων ετών, που πλήρωνες σαν κορόιδο, όσους, «προτιμά να ευνοεί». Η CHEKA εξαφάνιζε τη μπουρζουαζία της τσαρικής εποχής, αλλά και τους πνευματικούς ηγέτες της, ιερείς, διανοούμενους κ.λπ., ώστε να αναδείξει νέες κοινωνικές πρακτικές, φιλοσοφίες και οικονομικές ανακατατάξεις. Κοινώς… να «αλλάξουν χέρια» οι περιουσίες, με πρόσχημα κοινωνική δικαιοσύνη και τάξη. Έχω την εντύπωση, ότι δεν σταμάτησε ποτέ.

Μαρία Μπουκουβάλα

Ιατρός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *