ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ..1453 – 2024 ο Ελληνισμός ασχολείται με τους Τούρκους
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠ. ΛΑΖΑΡΑΚΟΣ
Email: jlazarakosdim@yahoo.gr
Ήδη εορτάζουμε το μέγιστο γεγονός της Εθνεγερσίας του 1821. Στις 17 Μαρτίου εορτάστηκε η κήρυξη του πολέμου από την ελεύθερη Μάνη εναντίον της τότε αχανούς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ναι, ακούγεται τρομακτικά υπερβολικό, ότι δηλαδή Μάνη μια απειροελάχιστη γεωγραφική κουκίδα του παγκόσμιου χάρτη τόλμησε να αναμετρηθεί με την Αυτοκρατορία των τριών Ηπείρων (Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής). Και όμως νίκησαν! Η φωτιά της Λευτεριάς που είχε ανάψει η Φιλική Εταιρεία φούντωσε και έγινε πύρινη κόλαση για τους Οθωμανούς. Στις 25 Μαρτίου ο Επίσκοπος των Παλαιών Πατρών, Γερμανός σήκωσε το Λάβαρο της Γενικής Εθνεγερσίας. Από εκείνη τη στιγμή την Αρχιστρατηγία την ανέλαβε η Παναγία μας που εκείνη την ημέρα γιορτάζαμε τον Ευαγγελισμό Της. Οι Μανιάτες υψώνοντας το Λάβαρο με το γαλάζιο Σταυρό και την επιγραφή ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, ορκίστηκαν στην Πλατεία των Παμμέγιστων Ταξιαρχών στην Αρεόπολη. Οι Ταξιάρχες ανέλαβαν προσωρινά την Αρχιστρατηγία.
Λέμε ΟΧΙ στα εθνικοδιχαστικά ανόητα ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ γιατί σήμερα οι καιροί είναι χαλεποί και ζοφεροί. Απαιτούν πραγματικό εθνισμό και σύνεση. Αυτά επιτυγχάνοντα μόνο με την αλήθεια. Εννοώ ότι είναι απαράδεκτο ως και μειοδοτικό εθνικά να ακούγονται ανιστόρητες ηλιθιότητες ενός στείρου τοπικισμού, όπως ότι χωρίς τους Μανιάτες η Ελλάδα θα ήταν ακόμα σκλαβωμένη. Και αν δεν ήταν οι Καλαβρυτινοί δεν θα είχε συντελεστεί το ένδοξο 1821. Ή χωρίς τον πλούτο και τον στόλο των καραβοκύρηδων της Χίου, των Σπετσών και άλλων, ή την προσφορά των Ηπειρωτών κ.λ.π. ακόμα θα ήμασταν ραγιάδες των Τούρκων…
Οι ελεύθεροι, τότε, Μανιάτες και οι σκλαβωμένοι υπόλοιποι Έλληνες έπραξαν ως Γένος, ως Έθνος, ως Άνθρωποι αυτό που έπρεπε να πράξουν. Φυσικά από το 1468 οι Έλληνες είχαν ξεκινήσει, σε διάφορα σημεία της χώρας, να επαναστατούν. Χρειάστηκαν όμως 400 χρόνια για να έρθει το ποθούμενο.
Ας γνωρίζουμε όμως και την ιστορική αλήθεια ότι, η οριστική απελευθέρωση ενός μεγάλου γεωγραφικού χώρου της τότε σκλαβωμένης Ελλάδας οφείλεται στις Μεγάλες Δυνάμεις που κατατρόπωσαν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου (1827). Εδώ θα ήταν άδικο να μην επισημανθεί η μεγάλης σημασίας πολεμική συμμετοχή των γυναικών της Μάνης. Αυτές οι λέαινες που κατασφάξανε τότε τους Αγαρηνούς με τα δρεπάνια του θερισμού των σιτηρών σήμερα καταρρακώνονται από την τηλεοπτική σειρά της παρακμής και του εκφυλισμού. Τα χανουμάκια και τα γιουσουφάκια που συνθέτουν με το πρόσχημα της ΤΕΧΝΗΣ κάθε συρφετό της ανηθικότητας και της διαστροφής δεν είναι, δεν μπορεί να είναι οι απόγονοι όλων αυτών που έγραψαν με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα το 1821.
Ναι υπάρχει μεγάλος εκφυλισμός σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο, γενικά, όμως οι προπαγανδιστές του μας μεγεθύνουν, σκόπιμα, το ποσοστό των εκφυλισμένων και τον εκφυλισμό. Και όσοι αντιστέκονται σε αυτό τον εκφυλισμό – λαίλαπα δέχονται ανελέητο μπούλινγκ. Όμως όλοι αυτοί, άνδρες και γυναίκες, δεξιοί κι αριστεροί, που μάχονται ενάντια αυτού του εκφυλισμού είναι πολέμαρχοι, είναι οι γνήσιοι απόγονοι αυτών που έγραψαν το 1821 και ας μην το ξεχνούν οι ανήθικοι, διεστραμμένοι και ελαττωματικοί.
Η Ρωμιοσύνη, ο Ελληνισμός από την αποφράδα 29η Μαΐου (Τρίτη) 1453 που επιτελέστηκε η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ασχολείται με τους Τούρκους. σε όλους αυτούς τους αιώνες η Ελληνική Ιστορία έχει να επιδείξει πολέμους με φονικές μάχες, νίκες, ήττες, διπλωματίες, παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων, θεατές και αθέατες, και πολλά άλλα ενδιαφέροντα της γεωπολιτικής.
Κατά τον Άγγλο πολιτικό φιλόσοφο Thomas Hobbes (1588-1679), και το έργο του Leviathan η διεθνής ζωή εκλαμβάνεται ως μία συνεχιζόμενη «κατάσταση πολέμου» που γεννιέται από την αναρχία των διεθνών σχέσεων. Για τον Hobbes η διεθνής ζωή αποτελεί τη «φυσική κατάσταση» (state of nature), δηλαδή πριν τη δημιουργία οργανωμένων κοινωνιών (προπολιτειακή) που ο πόλεμος ήταν μια ατέρμονη κατάσταση. Διότι όλοι στρέφονταν εναντίον όλων. Στην κατάσταση αυτή οι πάντες κινδύνευαν, ζούσαν υπό τον συνεχή φόβο από τους συνανθρώπους τους, μια και οι άνθρωποι, κατά πολλούς, είναι από τη φύση τους επιθετικοί για τους συνανθρώπους τους, είναι «λύκοι» (homo homini lupus).
Συνεχώς λοιπόν βρισκόμαστε σε μια πολεμική ετοιμότητα και συνεχή επαγρύπνηση με ό,τι συνεπάγεται. Αυτό που απασχολεί σήμερα τους Έλληνες είναι αν σε τελική ανάλυση οι πολιτικοί που κυβερνούν έχουν κατανοήσει πως η υπέρτατη αξία είναι η ασφάλεια και επιβίωση λαού και κράτους. Σήμερα δύο Σχολές των Διεθνών Σχέσεων επικρατούν. Αυτή του ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ και του ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟΥ. Δηλαδή με λίγα λόγια η πρώτη Σχολή διδάσκει τον προεξέχοντα ρόλο της ισχύος, τη σαφή διάκριση μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, τη λήψη αποφάσεων από το κράτος βασιζόμενη στο ενιαίο ορθολογικό δρώντα που πάντα ενεργεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Ο Νεορεαλισμός κινείται σε μία αιτιοκρατική (ντετερμινιστική) λογική και δεν παρέχει στην ηγεσία καμία καθοδήγηση για το πώς να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της διεθνούς πολιτικής που αναφύονται. Εδώ το Διεθνές Αναρχικό Σύστημα είναι αυτό που ευθύνεται για τις πολεμικές συρράξεις και όχι η φύση των ανθρώπων.
Ο Βασίλης Φίλιας στο βιβλίο του «ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ» γράφει: «Έχει συχνά ειπωθεί και το λέει ο ἴδιος ο λαός… ότι αυτός ο τόπος πάσχει μόνιμα από κρίση ηγεσίας. Κρίση ενδημική και πάγια, που εμφανίζεται με οξύτητα κάθε φορά, που η χώρα περνάει δύσκολες στιγμές και απαιτούνται δυσχερείς χειρισμοί και σοβαρές αντιμετωπίσεις…».
Μάλλον οι Νεοέλληνες πολιτικοί ηγέτες μας έχουν δική τους Σχολή Διεθνών Σχέσεων. Δεν ανήκουν ούτε στη Ρεαλιστική, ούτε στη Νεορεαλιστική. Η Σχολή τους λέγεται Οσφιοκαμπτική της μη Υπάρχουσας Εσωτερικής και Εξωτερικής Πολιτικής που εμπεριέχει και στοιχεία κονστρουκτιβισμού, όχι μόνο θαυμασμού των μηχανών και της τεχνολογίας, αλλά και της ανώμαλης λογικής του παραλόγου. Η Τουρκία όμως είναι παρούσα και βρυχάται.