Ο κ. Σλόαν

Αυτός είναι ο τίτλος ενός σύγχρονου Αμερικάνικου θεατρικού έργου, που παίζεται από ερασιτέχνες (δηλαδή εραστές και όχι επαγγελματίες της Τέχνης, πράγμα που συνήθως σημαίνει ποιοτικό πλεονέκτημα υπέρ των πρώτων) στο πολύ συμπαθητικό θεατράκι του Πνευματικού Κέντρου Μελίνα Μερκούρη του Δήμου Κορυδαλλού.

Το έργο είναι σε πρώτο επίπεδο μια μαύρη κωμωδία. Ουσιαστικά όμως είναι μια πολύ ρεαλιστική απεικόνιση των ηθών της Αμερικανικής Κοινωνίας των ανθρωπίνων σχέσεων που συνεχώς ευτελίζονται και μετατρέπονται σε σχέσεις εξουσίας με ότι αυτό συνεπάγεται για ανίσχυρα και αδύναμα μέλη.

Δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα που έχει εξαπλωθεί ως τοξική κηλίδα σε όλο τον δυτικό κόσμο. Σε μας πρόσφατα και με νομική κατοχύρωση, αντίθετα με Συνταγματικές διατάξεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ υπέρ του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ειδικά των ανηλίκων που είναι τα πρώτα θύματα της άσκησης αυτής της εξουσίας κάποιων διεστραμμένων ενηλίκων που πιστεύουν ότι δικαιωματικά με το χρήμα και την κοινωνική θέση μπορούν να ικανοποιούν όλα τα βίτσια τους και από πάνω να μένουν ατιμώρητοι.

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του έργου γιαυτό και είναι γροθιά στο στομάχι να το παρακολουθείς. Θα έλεγα χωρίς υπερβολή ότι θα έπρεπε να το παρακολουθήσουν όλοι οι μαθητές, ειδικά των Λυκείων αλλά και μικρότεροι γιατί όπως γνωρίζουμε αυτή η μορφή βίας αρχίζει πολλές φορές από πολύ τρυφερές ηλικίες.

Η έλλειψη σωστής παιδείας, σωστού προσανατολισμού, η έλλειψη αξιών, αρχών, σεβασμού και η αντικατάστασή τους από στόχους που αφορούν το χρήμα, τα υλικά αγαθά, την εύκολη ζωή, τις καταχρήσεις, το ατομικό συμφέρον, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης και κοινωνικής ευθύνης, έχει δημιουργήσει ανθρώπους που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Που είναι τόσο απλό, αλλά έχει καταντήσει τόσο δύσκολο «Ες χαρίεν άνθρωπος όταν άνθρωπος ή». Πραγματικά δεν αισθανόμαστε ενός είδους χαρά όταν συναντάμε έναν πραγματικό άνθρωπο; Τα άλλα όλα είναι μαυρίλα. Ακόμα και οι κωμωδίες!

Βαρβάρα Τσιάλτα