“Είμαστε ό,τι δηλώνουμε;”

Με κάποια άτομα κουβεντιάζεις ασταμάτητα, ανοίγεις το ένα παράθυρο μετά το άλλο, γυρίζεις πίσω στα παλιά, επιστρέφεις ξανά στο σήμερα, κι όμως η συζήτηση είναι έτσι δομημένη, λες και είναι μονοθεματική, κι ας έχουν μπει δεκάδες ζητήματα στο τραπέζι…

Ήρθε για καφέ ο Αντώνης, ένας εξαίρετος συνάδελφος και αγαπητός φίλος.

Σε δυο ώρες κάναμε την… περιστροφή της γης.

Και τι δεν είπαμε!

Θα σταθώ μόνο στον ορισμό του “προοδευτικού”.

Η έννοια του πραγματικού προοδευτικού είναι πολύπλοκη και υποκειμενική, γιατί εξαρτάται από το πώς ορίζεται η προοδευτικότητα.

Σε γενικές γραμμές όμως ως “προοδευτικοί” ορίζονται όσοι νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγωνίζονται για την ισότητα, και είναι ανοιχτοί στις νέες ιδέες. Εάν τους αναζητήσουμε στους πολιτικούς, είναι αυτοί που υπόσχονται ανακατανομή του πλούτου…

Υπάρχουν όμως άνθρωποι που υποκρίνονται τους προοδευτικούς, ενώ οι πράξεις τους δεν συνάδουν με τις αξίες και τα πιστεύω που δηλώνουν.

Με αφορμή αυτά ο Αντώνης μου διηγήθηκε τι έπαθε από έναν τέτοιο προοδευτικό. Όσο μου περιέγραφε το περιστατικό, ο νους μου εμένα ξεστράτησε στα παλιά. Ένας δικός μου γείτονας δήλωνε στα καφενεία, ότι στην θρησκεία εμφιλοχωρεί η συντήρηση, και ως εκ τούτου η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Όταν πήγαινε όμως στο σπίτι, συχνά μεθυσμένος, ξυλοκοπούσε τα παιδιά και την γυναίκα του!

Αναρωτήθηκα αυτός τι ήταν;! Ποια είναι η αλήθεια;!

Επανήλθα στην αφήγηση του φίλου μου, όταν τον άκουσα να λέει:

“Κοίτα να δεις Νίκο, πάει καιρός τώρα που έχω αποδεχτεί την έννοια της πλουραλιστικής αλήθειας.

Και όπως αναφέρει ο Νίτσε η αλήθεια δεν είναι μία μοναδική και απόλυτη, αλλά περιλαμβάνει πολλές οπτικές γωνίες και ερμηνείες. Κάθε άτομο μπορεί να έχει την δική του εκδοχή αλήθειας”.

Σωστός ο Νίτσε, σωστός και ο φίλος μου, που υιοθέτησε αυτή την άποψη για την αλήθεια.

Πράγματι η αλήθεια είναι πολύπλοκη. Δεν είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά κάτι που κατασκευάζουν συνήθως οι άνθρωποι για να ερμηνεύσουν και να δώσουν νόημα στην ζωή τους.

Αυτό φυσικά παραπέμπει στην ανθρώπινη πολυπλοκότητα!

Πάντως και μόνο με το ενδεχόμενο, ότι η αλήθεια μπορεί να είναι φτιαχτή, αρκεί για να παραδεχτούμε ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ερμηνείες και νέες ιδέες.

Με αυτές τις σκέψεις ξέφυγα πάλι και θυμήθηκα έναν άλλο φίλο, βυρσοδέψη. Ήταν σκληρός εργοδότης, πρόσφερε όμως στους εργαζόμενους ευέλικτα ωράρια, έξτρα άδειες, μπόνους, εκδρομές, και εξασφάλιζε για το προσωπικό της επιχείρησης καταπληκτική ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής. Όλοι τον σεβόντουσαν και τον αγαπούσαν σαν πατέρα τους. Αυτόν πώς θα τον χαρακτήριζα;!

Ποια αλήθεια θα διάλεγα;! Ήταν ο σκληρός εργοδότης, ο συντηρητικός ή ένας σύγχρονος προοδευτικός επιχειρηματίας;!

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, όλα με το δίλημμα προοδευτικός ή συντηρητικός, και όλα είναι αντικρουόμενα.

Συμφώνησε και ο Αντώνης, ότι σήμερα απόλυτα στερεότυπα δεν υπάρχουν, και κυρίως δεν είμαστε πάντα ό,τι δηλώνουμε!

…Με κάποια άτομα πίνεις καφέ, αν μάλιστα συνοδεύεται από γλυκό περγαμόντο, λύνεται η γλώσσα σου, και το μυαλό ξεφεύγει..

Να είσαι καλά Αντώνη!

Νίκος Καρβουνάς

Πνευμονολόγος