ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όλες οι εφημερίδες της εποχής ήσαν μεγάλου μεγέθους·ταμπλόιντ και έγχρωμες εμφανίστηκαν πολύ αργότερα. Γραμμένες σε καθαρεύουσα, στοιχειοθετημένες στο χέρι και πυκνογραμμένες ενημέρωναν τον κόσμο για τα τεκταινόμενα αφού τηλεόραση δεν υπήρχε και το ραδιόφωνο μετέδιδε τις ειδήσεις συνοπτικά και από την εκάστοτε κυβερνητική μόνο σκοπιά. Περιείχαν ακόμη πολιτικά και κοινωνικά σχόλια όπως και αναλυτικά ρεπορτάζ.

Οι εφημερίδες τότε κάλυπταν όλο το κομματικό φάσμα: Οι «δεξιές» Ακρόπολις, Καθημερινή, Εστία, Απογευματινή, Βραδυνή και το σαββατιάτικο Εμπρός, οι «κεντρώες» Βήμα, Νέα και Ελευθερία και η «αριστερή» Αυγή.

Η ανάγνωση των εφημερίδων γινόταν με τέσσερις τρόπους, από τους οποίους οι τρεις τελευταίοι ήσαν δωρεάν:

-Την αγόραζες και την διάβαζες με την ησυχία σου.

-Διάβαζες όρθιος ή σκύβοντας ελαφρά το πάνω μισό πρωτοσέλιδο καθώς κρέμονταν με μανταλάκια μπροστά από το περίπτερο. Έβλεπες μπουλούκια τέτοιων αναγνωστών να στέκουν αμίλητοι με το βλέμμα προσηλωμένο στα εξώφυλλα όλων των εφημερίδων, έχοντας το πρόσθετο προνόμιο της σφαιρικής ενημέρωσης. Ο περισσότερος κόσμος έτσι διάβαζε εφημερίδα. Ο Σαββόπουλος, στην «Παράγκα» του απαθανάτισε την σκηνή «…στέκει στο περίπτερο διαβάζει / φυλλάδες με μιάμιση δραχμή».

-Διάβαζες την εφημερίδα του καφενείου πίνοντας τον καφέ σου.

-Έριχνες κλεφτές ματιές στην εφημερίδα του διπλανού σου, στο λεωφορείο. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος – Ψευτοθόδωρος ήταν ένας τέτοιος λαθραναγνώστης της εφημερίδας του Παντελή Ζερβού – βουλευτή Φερέκη στην ταινία «Ζητείται ψεύτης».

Απόσπασμα από το βιβλίο μου του Άρη Γαβριηλίδη “Νοσταλγώντας τη δεκαετία του ’50-Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”