“Το άρωμα έχει ισχυρή μνήμη”
Είναι γνωστό ότι όλες οι αισθήσεις συνδέονται με τις αναμνήσεις μας. Είναι επίσης αναμενόμενο, με τον καιρό πολλά γεγονότα να ατονούν και να ξεθωριάζουν.
Έτσι, δεν μπορούμε να θυμηθούμε λεπτομέρειες από πρόσωπα του παρελθόντος, ούτε και τραγούδια που έχουμε τραγουδήσει στις χαρούμενες στιγμές μας. Ακόμη και το άγγιγμα κάποιας παλιάς αγάπης μπορεί να ξεπέσει στο κατώτερο μέρος του υποσυνείδητου, και να μη μπορούμε να το επαναφέρουμε.
Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με την όσφρηση.
Πριν από δύο χρόνια βρέθηκα σ΄ έναν χωριάτικο φούρνο.
Μόλις είχε βγάλει ρεβυθένιο ψωμί! Αυτομάτως ο νους μου έκανε ταξίδι αστραπής στο Αρσένι. Ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου την κυρά Μαρία την Π.. Όποτε ζύμωνε η κυρά Μαρία η Π., πέρναγε από το σπίτι για ν’ αφήσει ένα ζεστό ρεβυθένιο καρβελάκι… για τα παιδιά. Θεϊκό ψωμί. Το άρωμά του μας τρέλαινε. Πώς να ξεχαστεί εκείνη η μυρωδιά;
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, παθαίνω το ίδιο πράγμα με τα ροδάκινα.
Ο Δημήτρης ο ανεψιός μου, έστειλε δυο κλουβάκια ροδάκινα από το χωριό. Το άρωμά τους ήταν φορτωμένο με αναμνήσεις, που ανακλήθηκαν σε χρόνο ντετέ.
Οι επιστήμονες λένε ότι οι οσφρητικές μνήμες αποθηκεύονται αυτούσιες στα δεδομένα του εγκεφάλου. Πιθανόν αυτό να δίνει εξήγηση και στην διέγερση των συναισθημάτων, γιατί όντως όσα θυμήθηκα με φόρτισαν συναισθηματικά.
Και τι δεν είδα να περνάει από τα μάτια μου:
Να κουβαλάω ροδάκινα με τους κουβάδες!
Να ντανιάζω τελάρα ή κλούβες στα φορτηγά!
Τις ημέρες της “φούριας”, κατάκοποι και άυπνοι, να πασχίζουμε μη μείνουν τα ροδάκινα εκτός ψυγείου. Μια νύχτα δεν αρκούσε για την μεταφορά τους. Ερχόταν το επόμενο μεσημέρι, μας προλάβαινε η συγκομιδή της νέας ημέρας…, και εμείς ακόμη κουβαλούσαμε το μάζεμα της προηγούμενης. Τα ροδάκινα μαλάκωναν, χαλούσαν, οι παραγωγοί διαμαρτύρονταν…, ημέρες τρέλας!
Με είδα και στα κατοπινά χρόνια μαθητή Λυκείου, να είμαι Διαχειριστής του Συνεταιρισμού. Θέση μεγάλης ευθύνης!
Το θράσος της νεότητας θα μου πεις!
Σήμερα δεν θα το τολμούσα!
Και αργότερα ως φοιτητής, να δουλεύω σε κονσερβοποιία, συνεχίζοντας την τροφοδοσία του εγκεφάλου με υλικό, που ανασυνθέτω σήμερα.
Χάρη στο άρωμα των ροδακίνων, δεν αναπολώ απλώς το παρελθόν, αλλά βιώνω το “τότε” σε ζωντανό χρόνο.
Νίκος Καρβουνάς
Πνευμονολόγος