Μεγάλη Φωνή η Φαραντούρη

“Η δημιουργία σου δίνει χαρά ακόμα και την ώρα που προετοιμάζεσαι στο σπίτι. Είναι σαν μια εργασία, μια εργασία που αγαπάς πολύ. Είναι αλήθεια ότι εμείς έχουμε μια αυτιστική σχέση με τη μουσική. Λέω μερικές φορές πόσο τυχερή είμαι που έχω τη φωνή μου και μπορώ να συνεχίζω να τραγουδώ, γιατί ο χρόνος πάντα μας καταδιώκει.

Προς το παρόν πάμε καλά, αλλά πάντα προσπαθώ να ξεχάσω τον χρόνο. Αυτός δυστυχώς δεν μας ξεχνάει, αλλά δεν το βάζω κάτω, τον αντιμετωπίζω με θετική ενέργεια, γιατί χρειάζεται για έναν κόσμο ευαίσθητο, για έναν κόσμο που εξακολουθεί να έχει μνήμη, αλλά βλέπω και κάποιους νέους που έχουν ευαισθησία με την ποίηση που ανακαλύπτουν στο καλό ελληνικό τραγούδι. Τώρα ζούμε στη βιομηχανία του θεάματος. Μέσα σ’ αυτή την περίοδο, σ’ αυτή τη βιομηχανία του θεάματος, πώς να συγκρίνεις μια εποχή που ήταν τόσο γόνιμη, τόσο πνευματική, τόσο ποιητική;”